Powszechnie wiadomo, że właściciele zwierząt domowych w dużej mierze postrzegają swoje zwierzęta jako członków rodziny lub kochających towarzyszy.
Wizyta, w czasie której rozważana jest eutanazja, wiąże się z ogromnymi emocjami dla właściciela zwierzęcia i nierzadko również dla personelu zakładu leczniczego. Podczas takiej wizyty należy wykazać się uczuciem oraz profesjonalizmem – umożliwia to ograniczenie do minimum dyskomfortu odczuwanego przez klienta. Ważne jest również okazanie współczucia i zapewnienie właściciela, że podjęta decyzja jest słuszna, a emocje, które odczuwa, są w pełni zrozumiałe.
Personel zakładu leczniczego powinien zostać poinformowany, że w danym dniu będzie przeprowadzona eutanazja. Jest to potrzebne, aby klient od momentu przyjścia był traktowany z empatią i współczuciem. Taka wizyta powinna zostać zaplanowana na porę, kiedy jest mniej pacjentów i poczekalnia nie jest zatłoczona. Ważne jest, by została przeprowadzona o określonej godzinie bez opóźnień, należy też zarezerwować na nią więcej czasu niż na wizytę przeznaczoną na badanie lekarskie, aby wykluczyć element pośpiechu.
Trzeba dokładnie wyjaśnić właścicielowi zwierzęcia, jak będzie przebiegała eutanazja, co może się wydarzyć (np. oczy pozostaną otwarte, oddanie moczu po utracie przytomności). Należy omówić z właścicielem dalsze postępowanie z ciałem zwierzęcia. Niektórzy właściciele wolą zapłacić z góry, żeby zaraz po eutanazji móc opuścić gabinet.
Omawianie z właścicielem zwierzęcia konieczności eutanazji i przeprowadzenie samej procedury powinny odbyć się w ustronnym pomieszczeniu. Zawsze należy umożliwić właścicielowi wybór, czy będzie przy zwierzęciu w trakcie eutanazji, czy opuści gabinet i pozostawi zwierzę lekarzowi oraz personelowi. Wybór ten powinien być wolny od jakiejkolwiek presji, żeby klient mógł postąpić zgodnie ze swoimi uczuciami.
Przed zakomunikowaniem klientowi, że jego zwierzę nie żyje, należy upewnić się w 100%, że praca serca i oddechy ustały. Z ciałem zwierzęcia trzeba obchodzić się bardzo delikatnie. Jeżeli klient życzy sobie pozostać jeszcze chwilę z ciałem zwierzęcia, należy mu to umożliwić.
Postępowanie ze zwłokami zwierząt domowych zostało uregulowane w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r., określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego). Właściciel zwierzęcia może pozostawić ciało w zakładzie leczniczym, który przekazuje ciało odpowiedniemu zakładowi, może pochować zwierzę na cmentarzu dla zwierząt lub przekazać ciało bezpośrednio do zakładu utylizacyjnego albo krematorium dla zwierząt.
Feline Focus, 2015 (sagepub.com)
