Latem, gdy jest ciepło i pogoda sprzyja spędzaniu czasu na świeżym powietrzu, właściciele psów często pozwalają swoim pupilom na swobodne bieganie po dworze i polach. Niestety, te same miejsca mogą stanowić istotne zagrożenie zdrowotne. W wilgotnym i ciepłym środowisku letnim ślimaki stają się bardziej aktywne i liczniejsze, co zwiększa ryzyko, że psy mogą je zjeść podczas zabawy na zewnątrz. Spożycie zainfekowanych ślimaków może prowadzić do zakażenia niebezpiecznymi pasożytami.
Angiostrongylus vasorum, odpowiedzialny za angiostrongylozę u psów, wykorzystuje liczne gatunki ślimaków lądowych i wodnych jako żywicieli pośrednich. Ślimaki mogą zarażać się, żerując na odchodach psów lub w środowisku zanieczyszczonym larwami pasożyta. Cykl rozwojowy A. vasorum obejmuje składanie jaj przez dorosłe nicienie w naczyniach włosowatych płuc, z których wylęgają się larwy I stadium. Po perforacji naczyń larwy przechodzą do pęcherzyków płucnych, a następnie przez oskrzela i tchawicę do krtani, gdzie są wypluwane i połykane przez gospodarza wraz z kałem wyprowadzonym do środowiska.
Psy zarażają się poprzez spożycie zarażonych ślimaków lub żywicieli paratenicznych, takich jak żaby, które również mogą pełnić rolę w cyklu rozwojowym A. vasorum. Dojrzałe nicienie, lokalizujące się w naczyniach płucnych, wywołują śródmiąższowe zapalenie płuc, a jaja i wędrujące przez tkankę larwy mogą powodować zatory i zakrzepy w tętniczkach płucnych. Lokalizacja pasożyta w mózgu i rdzeniu kręgowym prowadzi do eozynofilnego zapalenia opon, mózgu i rdzenia.
Objawy kliniczne angiostrongylozy u psów mogą być różnorodne, zależą od stopnia inwazji, wieku i stanu zdrowia zwierzęcia. Najczęściej występujące objawy to postępująca duszność, kaszel, wypływ z nosa, tachykardia, wymioty i spadek masy ciała. U młodych psów intensywna inwazja może prowadzić do omdleń, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego (takich jak paraliż, ataksja, hiperalgezja) oraz nawet do nagłej śmierci. Często obserwuje się również wynaczynienia w obrębie błon śluzowych, podspojówkowe, podskórne lub do jam ciała. Dodatkowo inwazja A. vasorum może prowadzić do zaburzeń krzepliwości krwi związanych z sekrecją czynników antykoagulacyjnych przez dorosłe nicienie.
Mimo że pierwszy przypadek angiostrongylozy u psów wywołanej przez A. vasorum w Polsce został zdiagnozowany ponad 10 lat temu, temat zagrożeń związanych ze ślimakami wciąż często jest niedoceniany i pomijany.
W kontekście ochrony zdrowia publicznego i dobrostanu zwierząt, edukacja właścicieli psów na temat ryzyka związanego z angiostrongylozą oraz promowanie bezpiecznych praktyk utrzymania zwierząt może znacząco zmniejszyć występowanie tej choroby. Dzięki współpracy weterynarzy, naukowców i społeczeństwa możemy skutecznie przeciwdziałać rozprzestrzenianiu się pasożytów, chroniąc tym samym zdrowie naszych pupili.
http://www.medycynawet.edu.pl/images/stories/pdf/pdf2014/042014/201404242247.pdf
