06 sierpnia 2024

Potencjał tlenku cynku w leczeniu dermatofitoz

Dermatofitoza jest zakaźną chorobą grzybiczą, która może być przenoszona między ludźmi a zwierzętami. Dermatofity, takie jak Microsporum canis, wykorzystują keratynę i atakują powierzchniowe warstwy skóry, pazurów oraz włosów. M. canis jest głównym czynnikiem etiologicznym dermatofitozy u kotów i psów, stanowi też istotny patogen zoonotyczny, zakażając również ludzi. Objawy kliniczne u kotów obejmują łysienie, łuszczenie i zapalenie skóry, podczas gdy u psów mogą pojawić się krosty, grudki i pierścienie łysienia.

Proteazy wydzielane przez dermatofity, takie jak subtylizyny, odgrywają kluczową rolę w adhezji i inwazji zrogowaciałej warstwy skóry, co jest istotnym aspektem patogenezy. Infekcje wywołane przez M. canis są trudne do leczenia z uwagi na oporność na leki oraz problemy z przenikaniem terapeutycznym do tkanek. Choć dostępne są różne leki przeciwgrzybicze, ich skuteczność jest zróżnicowana z powodu chemicznych właściwości, działań niepożądanych oraz wysokich kosztów.

Nanotechnologia, zwłaszcza wykorzystanie nanocząsteczek, oferuje nowe perspektywy w leczeniu zakażeń grzybiczych. Tlenek cynku (ZnO) jest szczególnie obiecujący ze względu na swoje unikalne właściwości optyczne, chemiczne i antybakteryjne. Nanocząstki ZnO wykazują znaczące działanie przeciwgrzybicze, co czyni je potencjalnym kandydatem na skuteczne fungicydy.

W badaniu wytworzono nowy antybakteryjny materiał opatrunkowy, wykorzystujący chitozan, glikogen i nanocząstki ZnO, za pomocą procesu przyjaznego dla środowiska. Testy przeprowadzone na szczurach z ranami wykazały, że bandaże te przyspieszyły gojenie się ran i wykazały silne działanie przeciwbakteryjne przeciwko wielu patogenom.

W kontekście dermatofitozy badania wykazały, że nanocząsteczki ZnO mają potencjał terapeutyczny w leczeniu zakażeń M. canis. Analiza minimalnego stężenia hamującego oraz minimalnego stężenia grzybobójczego nanocząsteczek ZnO wykazała znaczący potencjał przeciwgrzybiczy.

Inne badania potwierdziły skuteczność nanocząsteczek ZnO oraz tlenku tytanu (TiO2) w stosunku do Aspergillus flavus, osiągając 100% hamowanie wzrostu zarodników. Kombinacja ZnO-TiO2 wykazała wyższą aktywność przeciwgrzybiczą niż czyste formy.

Badanie Ardiansyah i Santoso (2020) analizowało działanie nanocząsteczek ZnO w różnych stężeniach na Cladosporium spp. Wyniki wykazały zmniejszenie wzrostu zarodników i liczby kolonii, potwierdzając grzybostatyczne działanie nanocząsteczek ZnO NP. Rezultaty wskazują, że działanie przeciwgrzybicze nanocząsteczek ZnO wzrasta wraz ze stężeniem.

https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1755-1315/481/1/012017/meta

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0048357521001000?casa_token=CwTp8UCIjW4AAAAA:5IIKphE5XO5tH7bHxVdOIPjT0B0tAY9rKYJNZCF1fIlP7q0ABZPyw_2MBV3FmbfF1kV8IfKaETJ5

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/vms3.1316

Liposomalna bupiwakaina w znieczuleniu zewnątrzoponowym ogonowym u koni. Brak analgezji i istotne...

Wpływ struktury tkanki podścieliskowej na obecność komórek tucznych w SCC u psów i kotów

Epidemiologia bakteryjnych zakażeń dróg moczowych u psów i kotów z lat 1991-2021