Pies, który wcześniej został zdiagnozowany z cukrzycą, przeszedł przez okresy spontanicznej remisji oraz nawrotu choroby. Początkowo u zwierzęcia zdiagnozowano cukrzycę, co wymagało leczenia insuliną. Jednakże w pewnym momencie leczenie zostało przerwane, a pies wykazywał oznaki spontanicznej remisji cukrzycy. W tym okresie objawy cukrzycy, takie jak nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu i utrata masy ciała, ustąpiły, a poziom glukozy we krwi wrócił do normy bez potrzeby kontynuowania terapii insulinowej.
Po pewnym czasie, mimo początkowej poprawy, choroba cukrzycowa nawróciła. Pies zaczął ponownie wykazywać objawy cukrzycy, takie jak wzrost pragnienia, częstsze oddawanie moczu i utrata wagi. Badania laboratoryjne wykazały ponowny wzrost poziomu glukozy we krwi, co wskazywało na nawrot cukrzycy.
W diagnostyce przeprowadzono badania laboratoryjne, w tym pomiary poziomu glukozy we krwi oraz badania moczu, aby potwierdzić nawrot cukrzycy. Ustalono również, czy istnieją inne czynniki przyczyniające się do nawrotu, takie jak zmiany w diecie, stres czy inne choroby współistniejące. Po potwierdzeniu nawrotu cukrzycy wdrożono ponowne leczenie insuliną oraz dostosowano plan żywieniowy i monitorowanie poziomu glukozy we krwi. Wymagana była także ocena i dostosowanie dawki insuliny w zależności od reakcji organizmu psa na leczenie.
Spontaniczna remisja cukrzycy, choć możliwa, nie jest powszechna i może być krótkotrwała. Nawroty są możliwe i wymagają monitorowania oraz dostosowania leczenia. Kluczowe jest regularne monitorowanie poziomu glukozy we krwi i współpraca z lekarzem weterynarii w celu optymalizacji leczenia i zarządzania chorobą. Ten przypadek podkreśla znaczenie ścisłej kontroli cukrzycy u psów oraz potrzebę dostosowywania leczenia w przypadku nawrotów.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jvim.16991
