Zapalenie ucha zewnętrznego u kotów to częsta choroba dermatologiczna, która stanowi wyzwanie w praktyce weterynaryjnej. Jest to zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego, które może przyjmować postać ostrą lub przewlekłą, wywoływaną przez różne czynniki pierwotne i wtórne. Charakterystyczne dla tej choroby jest zwężenie kanału słuchowego, obecność tkanek miękkich w świetle oraz mineralizacja ściany kanału, które są widoczne w wynikach tomografii komputerowej.
Częstość występowania zapalenia ucha zewnętrznego u kotów wynosi od 2 do 10%. Wideootosko-pia stała się ważnym narzędziem w diagnostyce tej choroby, oferując lepszą wizualizację struktur ucha i dokumentację cyfrową. TK i wideootoskopia są powszechnie stosowane, ale brak porozu-mienia między nimi utrudnia dokładną ocenę wyników obu metod. Celem badań było porównanie wyników TK i wideootoskopii pod kątem obecności i ciężkości choroby ucha zewnętrznego u ko-tów.
Najczęściej ocenianymi rasami kotów w badaniach TK i wideootoskopii zapalenia ucha zewnętrzne-go były domowe krótkowłose i maine coony. Zapalenie ucha zewnętrznego wykryto u wszystkich kotów z masami w zewnętrznym kanale słuchowym na TK, ale tylko u 85% kotów na wideooto-skopii. Różnice te mogły wynikać z wcześniejszego stosowania terapii przeciwdrobnoustrojowej, która mogła maskować podstawowe schorzenia.
TK wydaje się bardziej czuła w wykrywaniu stanu zapalnego, ponieważ umożliwia lepsze zobrazo-wanie głębszych struktur, podczas gdy wideootoskopia ogranicza się do powierzchownych aspek-tów. Stosowanie leków przeciwzapalnych przed badaniem może prowadzić do zamaskowania zapa-lenia na wideootoskopii, prowadząc do rozbieżności z wynikami TK. Ponadto pigmentacja kanału słuchowego utrudnia jego wizualizację w wideootoskopii, co dodatkowo ogranicza jego czułość. Podczas gdy zarówno TK, jak i wideootoskopia są użyteczne, TK może oferować większą czułość w wykrywaniu zapalenia zewnętrznego kanału słuchowego, zwłaszcza w przypadkach wątpliwych lub wpływających na takie czynniki, jak wcześniejsze leczenie czy pigmentacja. Słaba zgodność między pogrubieniem ściany kanału słuchowego na TK a zwężeniem w wideootoskopii wynika prawdopodobnie z małych rozmiarów kanału słuchowego u kotów, co utrudnia badanie otoskopo-we, oraz anatomicznych różnic w przewodzie słuchowym.
W badaniu TK i wideootoskopia były równie skuteczne w identyfikowaniu mas zewnętrznych ka-nałów słuchowych, co sugeruje, że klinicyści mogą wybierać metodę obrazowania na podstawie dostępności, kosztu, komfortu pacjenta i konkretnych scenariuszy klinicznych, bez utraty dokładno-ści diagnostycznej. TK jest szczególnie przydatna do oceny głębszych struktur ucha, takich jak ucho wewnętrzne, otaczające tkanki miękkie i pęcherze bębenkowe, oferując obrazy o wysokiej rozdziel-czości. Wideootoskopia umożliwia wizualizację w czasie rzeczywistym wnętrza kanału słuchowego i błony bębenkowej oraz natychmiastową interwencję medyczną, jak przepłukanie uszu czy biopsja. Polipy zapalne kotów charakteryzują się obwodowym wzmocnieniem kontrastu na TK, a różnico-wanie ich od innych patologii, takich jak zapalenie ucha środkowego czy nowotwory, może być trudne.
https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1098612X241285752
