16 grudnia 2024

Wybuch epidemii w Dakocie Południowej ujawnia potencjalną adaptację H5N1 u kotów domowych

Naukowcy z Uniwersytetu w Pittsburghu zidentyfikowali dowody na adaptację H5N1 u kotów domowych. Prace koncentrowały się na wybuchu epidemii na wsi w Dakocie Południowej, gdzie wiele kotów zmarło po wystąpieniu objawów neurologicznych i oddechowych.

Wirus wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAIV) H5N1 został po raz pierwszy wykryty w 1996 r. w Chinach i od tego czasu zróżnicował się w wiele kladów. Klad 2.3.4.4.b okazał się najbardziej rozpowszechniony geograficznie, zarażając ponad 90 gatunków ptaków i 21 gatunków ssaków na całym świecie (w tym niedawne infekcje u ludzi).

Udokumentowane infekcje u kotów sięgają 2004 r. i wcześniej były związane przede wszystkim z chorobami układu oddechowego. Dowody na wyraźne skutki neurologiczne, szczególnie w przypadku kladu 2.3.4.4.b, zaobserwowano u kilku gatunków ssaków, w tym lwów morskich, lisów rudych, a obecnie kotów domowych.

W badaniu Marked Neurotropism and Potential Adaptation of H5N1 Clade 2.3.4.4.b Virus in Naturally Infected Home Cats, opublikowanym w czasopiśmie „Emerging Microbes & Infections”, naukowcy sugerują, że koty mogą służyć jako gospodarze dla reasortacji wirusów grypy ptaków i ssaków, stwarzając poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego.

Dziesięć kotów wychodzących na zewnątrz w wiejskiej Dakocie Południowej zostało znalezionych martwych w kwietniu 2024 r., wykazując objawy oddechowe i neurologiczne.

Klad H5N1 wirusa 2.3.4.4.b został potwierdzony w mózgu i płucach kotów. Analiza filogenetyczna wykazała bliskie podobieństwo genetyczne do sekwencji H5N1 wcześniej zidentyfikowanych u zakażonego bydła mlecznego w Dakocie Południowej, co sugeruje potencjalne rozprzestrzenianie się wirusa od bydła lub zakażonych ptaków. Zidentyfikowano adaptacje mutacji unikalne dla izolatów kotów.

Tkanki neurologiczne wykazywały poważne zmiany, w tym martwicę neuronów, glejozę i zapalenie okołonaczyniowe, z wysokimi stężeniami antygenów wirusowych w móżdżku i hipokampie. Płuca wykazywały umiarkowane reakcje zapalne, ale obciążenie wirusem w mózgu znacznie przekraczało to, co obserwowano w tkankach oddechowych.

Wyniki te potwierdzają, że klad H5N1 2.3.4.4.b może powodować zakażenia ogólnoustrojowe z ciężkim zajęciem neurologicznym u kotów domowych. Dowody na potencjalną adaptację wirusa, w tym unikalne mutacje w kluczowych białkach wirusa, budzą obawy co do zdolności wirusa do przekraczania barier gatunkowych i przystosowywania się do gospodarzy ssaków.

Full article: Marked Neurotropism and Potential Adaptation of H5N1 Clade 2.3.4.4.b Virus in Naturally Infected Domestic Cats

Liposomalna bupiwakaina w znieczuleniu zewnątrzoponowym ogonowym u koni. Brak analgezji i istotne...

Wpływ struktury tkanki podścieliskowej na obecność komórek tucznych w SCC u psów i kotów

Epidemiologia bakteryjnych zakażeń dróg moczowych u psów i kotów z lat 1991-2021