13 lutego 2025

Wpływ maropitantu, ondansetronu i metoklopramidu na wymioty wywołane deksmedetomidyną u kotów

Nudności u kotów są często związane z wymiotami, nadmiernym ślinieniem, lizaniem warg, niepokojem, letargiem i nieprawidłową postawą ciała. W okresie okołooperacyjnym wymioty mogą prowadzić do powikłań, takich jak aspiracyjne zapalenie płuc, refluks żołądkowo-przełykowy, zapalenie przełyku oraz zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe lub wewnątrzczaszkowe.

W badaniu oceniono różne leki przeciwwymiotne w kontekście ich wpływu na wymioty wywołane przez leki adrenergiczne α2. W badaniach wykazano, że ondansetron zmniejsza nasilenie wymiotów wywołanych przez deksmedetomidynę u kotów, metoklopramid skutecznie zmniejsza wymioty wywołane ksylazyną, a butorfanol redukuje wymioty wywołane deksmedetomidyną. Dodatkowo maropitant zmniejsza częstość wymiotów wywołanych deksmedetomidyną i morfiną. Celem badania było porównanie wpływu maropitantu, ondansetronu i metoklopramidu na wymioty wywołane deksmedetomidyną u kotów. Hipoteza zakładała, że wszystkie trzy leki podobnie zmniejszą częstość występowania wymiotów po podaniu deksmedetomidyny.

W badaniu podawanie maropitantu, ondansetronu i metoklopramidu znacznie zmniejszyło częstość występowania wymiotów u kotów po podaniu deksmedetomidyny. Wcześniejsze badania wykazały, że deksmedetomidyna wywołuje wymioty u 68-81% kotów w zależności od dawki. W opisanym badaniu podawanie deksmedetomidyny w dawce 25 µg/kg IM spowodowało wymioty u 68,7% kotów w grupie kontrolnej. Leki przeciwwymiotne okazały się skuteczne w skracaniu czasu trwania wymiotów, co potwierdzają wcześniejsze badania na ludziach. Maropitant, ondansetron i metoklopramid skróciły czas trwania wymiotów w porównaniu z solą fizjologiczną.

W badaniu nie stwierdzono istotnych różnic w częstości występowania nadmiernej produkcji śliny i lizania warg między grupami, jednak leki przeciwwymiotne (maropitant, ondansetron, metoklopramid) znacząco zmniejszyły częstość wymiotów w porównaniu z grupą kontrolną. Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi badaniami, które sugerują, że leki te skutecznie redukują wymioty, ale nie mają wpływu na objawy związane z nadmiernym ślinieniem i lizaniem warg. Zjawisko to jest trudniejsze do zaobserwowania u kotów, co może tłumaczyć brak zmiany w tych objawach mimo zastosowania leków przeciwwymiotnych.

Leki użyte w badaniu działają na wymioty za pomocą różnych mechanizmów. Deksmedetomidyna wywołuje wymioty u kotów poprzez aktywację receptorów α2-adrenergicznych. Maropitant działa przeciwwymiotnie jako antagonista receptora neurokininowego-1, metoklopramid poprzez antagonizowanie receptorów dopaminy i serotoniny, a ondansetron poprzez blokowanie receptorów serotoninowych. Pomimo ich skuteczności w redukcji wymiotów leki te mogą nie kontrolować wszystkich objawów nudności, ponieważ nie oddziałują na receptory adrenergiczne α2.

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/vms3.70152

Liposomalna bupiwakaina w znieczuleniu zewnątrzoponowym ogonowym u koni. Brak analgezji i istotne...

Wpływ struktury tkanki podścieliskowej na obecność komórek tucznych w SCC u psów i kotów

Epidemiologia bakteryjnych zakażeń dróg moczowych u psów i kotów z lat 1991-2021