10 lipca 2025

Skuteczność i bezpieczeństwo doustnego remdesiwiru w leczeniu FIP – badanie kliniczne z Nowej Zelandii

Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP) to poważna, niemal zawsze śmiertelna choroba kotów domowych, wywołana zjadliwym koronawirusem kotów (FCoV). Od 2018 roku dostępne są skuteczne terapie przeciwwirusowe, takie jak GS-441524 i jego prolek remdesiwir (RDV), które wykazują wysoką skuteczność i korzystny profil bezpieczeństwa. Jednak GS-441524 jest dostępny jedynie w wybranych krajach, dlatego w Nowej Zelandii stosuje się złożony remdesiwir, który podawany podskórnie bywa bolesny i kosztowny. W związku z tym weterynarze coraz częściej sięgają po doustne podawanie RDV, choć jego biodostępność u kotów nie została jeszcze do końca potwierdzona.

W ramach największego badania tego typu w Nowej Zelandii oceniono efekty kliniczne, przeżywalność, remisję i nawroty FIP u kotów leczonych doustnym RDV, zarówno samodzielnie, jak i w połączeniu z pozajelitowym podaniem RDV. Badanie objęło przede wszystkim koty z postacią wysiękową i niewysiękową choroby. Wskaźnik przeżycia wyniósł 86%, co jest porównywalne z wynikami innych publikacji (78-96%). Nawroty choroby wystąpiły u 17% kotów, przede wszystkim u tych z objawami neurologicznymi lub ocznymi, które miały również gorsze wyniki leczenia. Postać niewysiękowa z tymi objawami częściej wiązała się z nawrotami i słabszą odpowiedzią na terapię, prawdopodobnie z powodu ograniczonej penetracji leku przez barierę krew–mózg i krew–oko. Dawka RDV stosowana w badaniu była skuteczna u kotów z postacią wysiękową, lecz w przypadku postaci niewysiękowych może wymagać zwiększenia lub częstszych dawek. Objawy nawrotu często różniły się od tych obserwowanych na początku choroby, co może wskazywać na reinfekcję lub rozwój oporności wirusa na lek. Część kotów z nawrotami dobrze reagowała na leczenie innym lekiem przeciwwirusowym – molnupirawirem (MPV). Badanie pośmiertne wykazało zmiany chorobowe wyłącznie w ośrodkowym układzie nerwowym u jednego kota, co sugeruje eliminację wirusa z innych tkanek lub jego ograniczony tropizm.

W badaniu opisano także pierwszy znany przypadek zrostów jelit u kota z FIP, prawdopodobnie spowodowanych przez wysięk brzuszny. Po operacji kot pozostawał w remisji przez co najmniej 18 miesięcy. Doustne i dożylne podawanie remdesiwiru nie powodowało działań niepożądanych, natomiast podskórne iniekcje były związane z miejscowym dyskomfortem i reakcjami skórnymi u połowy leczonych tym sposobem kotów. Dożylne podanie okazało się bezpieczne i dobrze tolerowane.

https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1098612X251335189

Liposomalna bupiwakaina w znieczuleniu zewnątrzoponowym ogonowym u koni. Brak analgezji i istotne...

Wpływ struktury tkanki podścieliskowej na obecność komórek tucznych w SCC u psów i kotów

Epidemiologia bakteryjnych zakażeń dróg moczowych u psów i kotów z lat 1991-2021