12 sierpnia 2025

Przypadek zespołu przypominającego achalazję dolnego zwieracza przełyku powodujący megaprzełyk u kota

Trzymiesięczny samiec kota domowego krótkowłosego został skierowany do Kliniki Zdrowia Weterynaryjnego Uniwersytetu Missouri z powodu wrodzonego megaprzełyku (ME). Od 2 miesięcy kot miał nawracające niedomykalności (początkowo mylone z wymiotami), występujące średnio trzy razy dziennie, oraz słaby apetyt. ME został zdiagnozowany miesiąc wcześniej na podstawie zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej. Kot był mniejszy od rodzeństwa. Karmiony karmą w puszkach podawaną co 2 godziny w pozycji pionowej, co zmniejszyło (ale nie wyeliminowało) objawy. Kot otrzymał standardowe szczepienia (FVRCP) i odrobaczenie (pyrantel). Testy na wirus białaczki, wirus niedoboru odporności i robaczyce serca wyszły negatywnie.

Wideofluoroskopowe badanie połykania u pacjenta wykazało brak prawidłowych fal perystaltycznych w przełyku i ograniczony transport pokarmu do żołądka, jednak dolny zwieracz przełyku (LES) otwierał się prawidłowo, wykluczając mechaniczne zablokowanie. Najlepiej tolerowane były płyn i zawiesina.

Powtórna radiografia potwierdziła megaprzełyk i podejrzenie aspiracyjnego zapalenia płuc, choć bez objawów klinicznych, więc nie wdrożono leczenia antybiotykowego. Skupiono się na poprawie wypełnienia żołądka i zmniejszeniu zalegania pokarmu, stosując plan żywieniowy z podziałem na cztery posiłki dziennie, podawane w pozycji pionowej na specjalnej macie, z zaleceniem utrzymania kota w tej pozycji przez 5-10 minut po jedzeniu.

Kociak otrzymał syldenafil w dawce 2 mg/kg co 8 godzin w celu leczenia achalazji LES, z planem zwiększania dawki wraz z przyrostem masy. Po miesiącu masa ciała pacjenta wzrosła, apetyt był dobry, ale niedomykalność pozostała bez zmiany. Badanie VFSS wykazało niewielką poprawę relaksacji LES, lecz nadal utrzymywało się zwężenie i zaleganie pokarmu. Pomimo omówienia możliwości chirurgicznej korekcji, właściciele wybrali kontynuację leczenia medycznego. Kociak został jednak poddany eutanazji z powodu nieustępującej niedomykalności i pogarszającego się stanu.

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC12207000/

Liposomalna bupiwakaina w znieczuleniu zewnątrzoponowym ogonowym u koni. Brak analgezji i istotne...

Wpływ struktury tkanki podścieliskowej na obecność komórek tucznych w SCC u psów i kotów

Epidemiologia bakteryjnych zakażeń dróg moczowych u psów i kotów z lat 1991-2021