11 września 2025

Charakterystyka wysięków jamowych u psów i kotów

Patologiczne wysięki jamowe to nieprawidłowe nagromadzenia płynu w jamie opłucnej, otrzewnej lub osierdziowej, które mogą powstawać w wyniku zaburzeń ciśnienia hydrostatycznego i onkotycznego, zwiększonej przepuszczalności naczyń lub upośledzonego drenażu limfatycznego. Ich ocena kliniczno-patologiczna opiera się na analizie cytologicznej i biochemicznej płynu, w tym liczbie komórek jądrzastych i stężeniu białka, co pozwala wyróżnić przesięki, zmodyfikowane przesięki i wysięki, a także wysięki specyficzne, np. krwotoczne czy septyczne. Cytologia umożliwia także identyfikację czynników zakaźnych i nowotworowych, wspierając proces diagnostyczny i decyzje terapeutyczne.

Dotychczasowe badania u psów i kotów były ograniczone, koncentrując się na pojedynczych chorobach lub jamach ciała i stosując różne kryteria klasyfikacji, co utrudniało porównania i ocenę rzeczywistej przyczyny wysięku. Celem omawianego badania było scharakteryzowanie wysięków jamowych w szerokiej grupie psów i kotów z różnymi chorobami podstawowymi, określenie, które cechy płynu najlepiej przewidują mechanizm ich powstawania, oraz porównanie różnic między lokalizacjami (otrzewna, opłucna, osierdzie) i gatunkami (pies vs. kot).

Wyniki pokazały, że klasyfikacja płynu ma największą wartość diagnostyczną w przypadku wysięków otrzewnowych u psów, podczas gdy u kotów obserwowano znaczne nakładanie się charakterystyki płynów między różnymi chorobami. U psów najczęstszymi przyczynami wysięku otrzewnowego były zapalenia, nowotwory, nadciśnienie wrotne i pęknięcia narządów – te ostatnie najczęściej dawały wysięki bogatokomórkowe i septyczne. Wysięki opłucnowe wiązały się głównie z nowotworami i zapaleniami, a osierdziowe z krwotokami nowotworowymi lub idiopatycznym zapaleniem. U kotów dominującą przyczyną wysięku otrzewnowego był FIP, wysięków opłucnowych – nadciśnienie żylne i nowotwory (głównie chłoniaki), natomiast osierdziowych – niewydolność serca.

Zaobserwowano również różnice w składzie płynów między jamami ciała – wysięki otrzewnowe były bardziej białkowe i bogatsze w neutrofile niż opłucnowe – oraz między gatunkami, co odzwierciedlało odmienne mechanizmy chorobowe. Największym ograniczeniem badania był retrospektywny charakter i brak standaryzacji diagnostycznej.

Podsumowując, analiza cytologiczna i biochemiczna wysięków dostarcza cennych informacji diagnostycznych, szczególnie u psów z wysiękiem otrzewnowym, podczas gdy u kotów różnice między przyczynami są mniej wyraźne, co utrudnia rozpoznanie wyłącznie na podstawie klasyfikacji płynu. Dane te mogą stanowić praktyczne wsparcie dla klinicystów w interpretacji wyników i podejmowaniu decyzji terapeutycznych.

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jvim.70205

Liposomalna bupiwakaina w znieczuleniu zewnątrzoponowym ogonowym u koni. Brak analgezji i istotne...

Wpływ struktury tkanki podścieliskowej na obecność komórek tucznych w SCC u psów i kotów

Epidemiologia bakteryjnych zakażeń dróg moczowych u psów i kotów z lat 1991-2021