Królik to coraz częściej pojawiający się pacjent w gabinetach weterynaryjnych. Przyczyną wizyt są zwykle zgłaszane przez właścicieli problemy ze zmniejszonym pobieraniem pokarmu, osowieniem, łzawieniem, ślinieniem czy utratą masy ciała. Wszystkie te objawy mogą być wynikiem chorób zębów. Niezbędna staje się ocena radiologiczna, która dostarcza istotnych informacji o stanie uzębienia oraz pozwala na racjonalne rokowanie i wybór optymalnych propozycji leczenia (6). O ile dostrzeżenie zaawansowanych zmian jest łatwe, to ustalenie prawidłowego rozpoznania we wczesnych stadiach choroby może stanowić wyzwanie dla lekarza. Celem pracy jest przedstawienie dwóch niezależnych metod oceny uzębienia królików na podstawie radiogramów czaszki.

W piśmiennictwie z ostatnich lat można znaleźć wiele propozycji obrazowania zębów królików, włączając w to radiografię wewnątrzustną (2), tomografię (7, 10) i mikrotomografię komputerową (8). Każda z tych metod oprócz zalet ma jednak także wady. Do najpoważniejszych w przypadku zdjęć wewnątrzustnych należy brak możliwości uwidocznienia wierzchołków korzeni zębów policzkowych (2, 6). Mikrotomografia komputerowa, dostarczająca najwięcej szczegółów, znajduje się jak dotąd poza zasięgiem praktyki weterynaryjnej. Pozostaje ocena w oparciu o tradycyjne zewnątrzustne radiogramy, które pozwalają ustalić typ, stopień zaawansowania i rozległość procesu patologicznego (10).

Powszechnie za podstawowe uznawane są projekcje: boczno-boczna, grzbietowo-dobrzuszna oraz nosowo-doogonowa albo boczne skośne (1, 3, 4, 7, 11). Proponowane jest wykonanie tych ostatnich pod kątem 10, 30 lub rzadziej 40° (1, 9). Warunkiem prawidłowej oceny radiogramów jest ich właściwe wykonanie. Według części badaczy w tym celu konieczne jest przeprowadzenie uspokojenia farmakologicznego zwierzęcia (6). Inni (1), w tym także autorzy niniejszej pracy, uważają, że sedacja nie jest warunkiem niezbędnym.