15/03/2018
Lek. wet. Rafał Kraszewski1
lek. wet. Katarzyna Rutkowska2
Opatrunki hydrokoloidowe są zbudowane z grubej warstwy chłonnego materiału. Hydrokoloidy są biokompatybilnymi i higroskopijnymi polimerami, w skład których wchodzą sól sodowa karboksymetylocelulozy lub hydroksycelulozy z pektynami i żelatyną w postaci elastycznej sieci. Dzięki stosowaniu wyżej wymienionych opatrunków czas gojenia ran znacznie się skraca.
Hydrocolloid dressings in the treatment of a skin defect – a case report
Hydrocolloid dressings consist of a thick layer of permeable hydrocolloid. Hydrocolloids are biocompatible, hygroscopic polymers made of sodium carboxy-methylcellulose or hydroxycellulose, pectins and gelatin, forming an elastic net. The use of such materials significantly shortens wound healing time.
Key words: hydrocolloid dressings, wounds
Ryc. 1. Dzień pierwszy – rana po umyciu i ogoleniu.
Ryc. 2. Rana po wtórnym opracowaniu.
Do lecznicy trafił pies w wieku ok. 2 lat, suka, mieszaniec, o masie ciała 9 kg, po zabiegu owariohisterektomii wykonanym w innej lecznicy około 7 dni wcześniej. Rana pooperacyjna była niedostatecznie zabezpieczona, przez co uległa zakażeniu, czego konsekwencją była rozległa martwica (ryc. 1). Martwica obejmowała okolicę łonową i okolicę pachwinową lewą (martwica skóry i tkanki podskórnej 15 × 7 cm). Pies nie miał właścicieli i został przyprowadzony do lecznicy przez osobę dokarmiającą go na działce. Suka została poddana znieczuleniu, w którym dokonano oczyszczenia rany, usunięcia martwych tkanek i wtórnego wycięcia rany (ryc. 2). Ze względu na duży ubytek skóry i trudności ze zbliżeniem brzegów rany zadecydowano o gojeniu przez ziarninowanie z użyciem opatrunku hydrokoloidowego.
W naszej pracy korzystaliśmy z opatrunków Granuflex. Opatrunki te składają się z dwóch warstw:
1. Warstwa wewnętrzna, zbudowana z trzech hydrokoloidów zawieszonych w macierzy polimerowej. W skład trzech koloidów wchodzą:
2. Warstwa zewnętrzna, zbudowana z poliuretanowej błony, która jest wodoodporna i nieprzepuszczalna dla bakterii.
Opatrunki hydrokoloidowe są elastyczne, mają właściwości silnie wchłaniające oraz doskonale przylegają do tkanki zarówno suchej, jak i mokrej. Po ich naklejeniu następuje:
Opatrunek w czasie wchłaniania wysięku z rany zwiększa swą objętość i na powierzchni ubytku tworzy żel, dzięki czemu rośnie ciśnienie pod opatrunkiem. W momencie gdy ciśnienie zrówna się z ciśnieniem włośniczkowym, dochodzi do hamowania produkcji wysięku. Przy okazji zmniejsza się ilość tlenu, co stymuluje aktywność makrofagów i ziarninowanie rany. Natomiast niskie pH stymuluje aktywność makrofagów i hamuje rozwój zakażenia.
Opatrunki te wykorzystuje się w przypadku leczenia ran świeżych lub trudno gojących się, ran ziarninujących z małą lub średnią ilością wysięku, a także ran obejmujących całą grubość skóry lub jej część, tj. odleżyn, oparzeń oraz ran ziarninujących z martwymi tkankami.
Ze względu na złożoność problemów naprawczych i ilość związanej z tym pracy pacjent został adoptowany na okres rekonwalescencji przez autorów artykułu. Dzięki temu można było wykluczyć wszelkie niedopatrzenia, jakich najczęściej dopuszczają się właściciele w czasie leczenia, jak niepodanie antybiotyku, niezmienianie opatrunku etc.
Ryc. 3. Rana następnego dnia.
Ryc. 4. Rana po 10 dniach.
Ryc. 5. Rana po 21 dniach.
