Jednym z najczęściej wykorzystywanych środków do immobilizacji (unieruchamiania) dużych zwierząt w ogrodach zoologicznych, obok α-2-agonistów (ksylazyna, medetomidyna, detomidyna), cykloheksaminy (ketamina) i butyrofenonu (azaperon), jest etorfina. Etorfina (łac. etorphinum) to organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny lek opioidowy (pochodna tebainy) o działaniu analgetycznym od 1000 do 3000 razy silniejszym od morfiny.

Etorfina jest agonistą receptorów opioidowych μ, κ oraz δ, należących do większej grupy receptorów związanych z białkiem G (GPCR – G Protein Coupled Receptor). Są to receptory błonowe, które reagują za pomocą neuroprzekaźników na sygnały docierające do komórki i aktywują białko G.

Pobudzenie etorfiną poszczególnych receptorów błonowych wywołuje określone reakcje:

• μ – analgezję, upośledzenie czynności ośrodka oddechowego, hamowanie perystaltyki jelit
• κ – sedację, zwężenie źrenic
• δ – analgezję.