Ekstrakcje zębów są bardzo często wykonywane w medycynie weterynaryjnej (tab. I), głównie ze względu na chorobę przyzębia, która jest jedną z najpowszechniejszych dolegliwości u psów i kotów. Ekstrakcja nawet jednokorzeniowego zęba może sprawić wiele trudności, które mogą znacząco wydłużyć czas znieczulenia ogólnego i śmiertelność okołozabiegową, a także doprowadzić do poważnych jatrogennych uszkodzeń w obrębie głowy. Znajomość tych powikłań może zmniejszyć inwazyjność zabiegu, poprawić komfort pracy operatora, a także ograniczyć ryzyko powikłań.

Złamanie korzenia

Złamanie korzenia jest często występującą komplikacją, która może przysporzyć operatorowi wiele frustracji podczas zabiegu i znacznie wydłużyć czas procedury. Może nastąpić wskutek urazu zęba (na przykład wypadki komunikacyjne, złamanie zęba przez gryzienie twardych przedmiotów) albo wcześniejszej choroby korzenia (zmiany okołowierzchołkowej, resorpcji lub choroby miazgi). Jeśli usuwany ząb ma jakiekolwiek cechy choroby miazgi albo choroby przyzębia, musi być usunięty w całości, aby zapobiec zakażeniu okolicznych tkanek oraz opóźnieniu procesu gojenia.

Różnice anatomiczne w korzeniach również mogą wpłynąć na pojawienie się trudności przy ekstrakcji zęba. Dotyczy to szczególnie pierwszego trzonowca żuchwy, który często ma zakrzywiony wierzchołek korzenia, co czyni go podatnym na złamanie. Dodatkowo ma on wgłębienie na dalszej części mezjalnego korzenia, które zwiększa powierzchnię zęba przylegającą do kości i ma zapobiegać ruchom rotacyjnym. Jednocześnie sprawia jednak, że usunięcie zęba bywa trudniejsze.

Użycie kleszczy ekstrakcyjnych zbyt wcześnie, zbyt blisko korony zęba oraz ze zbyt dużą siłą bardzo często kończy się urazem korzenia. Słyszalny jest wtedy charakterystyczny dźwięk, niejednokrotnie fragment tkanki zęba jest również widoczny śródoperacyjnie. Autorka tekstu w takim przypadku zaleca następujące postępowanie:

1. Wykonanie wewnątrzustnego zdjęcia rentgenowskiego, które pozwoli na lokalizację złamanego fragmentu oraz określenie jego odległości od przylegających struktur anatomicznych, na przykład kanału zęba, jamy nosowej. Jeżeli usunięcie korzenia nie j...

2. Zapewnienie odpowiedniej widoczności – poszerzenie dostępu chirurgicznego i usunięcie fragmentu kości zębodołu, aby jak najlepiej uwidocznić korzeń zęba. Używanie wygodnego dla operatora oświetlenia i powiększenia z użyciem lupy operacyjnej znacząco poprawia komfort pracy. Nigdy nie zaleca się poszukiwania fragmentu korzenia „na ślepo”.