Parazytologia
Kleszcze z rodzaju Hyalomma – występowanie, cykl rozwojowy oraz ryzyko epidemiologiczne
lek. wet. Katarzyna Hylińska1
lek. wet. Aleksandra Górecka1
prof. dr hab. Jędrzej M. Jaśkowski2
dr n. med. lek. wet. Dawid Jańczak3
Szybko zmieniający się klimat, gwałtowne zjawiska atmosferyczne, przesuwanie się ciepłych i gorących stref klimatycznych z południa na północ Europy stwarzają znakomite warunki do powiększania się obszarów występowania wielu owadów i pajęczaków uznawanych za tropikalne. Szereg stawonogów jest przenosicielami wielu chorób, co oznacza, że mogą szerzyć groźne dla zwierząt oraz człowieka zarazki, niewystępujące dotąd w określonych rejonach świata. Zaliczany jest do nich kleszcz afrykański z rodzaju Hyalomma, który może przenosić niebezpieczną dla człowieka gorączkę krymsko-kongijską.
Występowanie
W związku z pojawieniem się w Gujarcie (Indie) przypadków gorączki krymsko-kongijskiej przeprowadzono przesiewowe badania pod kątem obecności kleszczy Hyalomma. W okresie od stycznia do grudnia 2012 roku w rejonie Dadra i Nagarhaweli wykryto 71 larw oraz 148 osobników dorosłych, które należały do różnych gatunków. Zaobserwowano je u bydła, kóz, bawołów oraz psów i kotów (26). W 2022 roku stwierdzono 12 przypadków występowania Hyalomma marginatum u jaków w Tybecie (24), a w Mongolii i Ghanie także u baktrianów (4). Ich obecność odnotowano również w środkowej i północnej Turcji (20).
Hyalomma marginatum oraz Hyalomma rufipes pasożytują w stadium larwy i nimfy na małych ssakach oraz ptakach. Natomiast dorosłe osobniki można stwierdzić na skórze bydła, owiec, kóz, dzikich zwierząt kopytnych, a także koni. Oba gatunki kleszczy występują głównie w Europie Południowej, Afryce i Azji Południowo-Wschodniej. Są one dobrze znane jako wektory wirusa gorączki krymsko-kongijskiej (CCHF, Crimean-Congo Hemorrhagic Fever) i innych patogenów, takich jak Rickettsia aeschlimannii. W ostatnich latach wspomniane gatunki kleszczy spotykano sporadycznie. W latach 2018-2019 w Szwecji zidentyfikowano 20 kleszczy H. marginatum (18). Obecność kleszcza afrykańskiego zanotowano też w Finlandii (39). Nie należą one jednak do rodzimej (autochtonicznej) fauny żyjącej na tym terenie. W lipcu 2016 roku w ogrodzie zoologicznym w Tybindze (Badenia-Wirtembergia, Niemcy) znaleziono samicę kleszcza z rodzaju Hyalomma. Pajęczak został zidentyfikowany gatunkowo na podstawie morfologii oraz za pomocą metod biologii molekularnej jako H. marginatum (33). W roku 2018 w południowych Niemczech na przełomie lata i jesieni znaleziono 35 kleszczy. Technikami biologii molekularnej wykluczono u nich nosicielstwo wirusa CCHF oraz bakterii z rodzaju Coxiella i pierwotniaków Babesia spp. i Theileria spp. Te zaimportowane z krajów tropikalnych kleszcze były w stanie zamknąć swój cykl życiowy od stadium larwy po postać dorosłą, co wskazywało na warunki sprzyjające ich rozwojowi.