Zwierzęta z dusznością są częstymi pacjentami w codziennej praktyce weterynaryjnej. Wykrycie przyczyny problemów z oddychaniem bez jednoczesnego pogorszenia stanu pacjenta nierzadko bywa wyzwaniem. Doktor Carol Reinero, DVM, DACVIM, PhD, w swojej prezentacji zatytułowanej „Wielopłaszczyznowe i obrazowe postępowanie w ostrych zaburzeniach oddechowych u małych zwierząt” podzieliła się kilkoma wskazówkami dotyczącymi oceny i leczenia pacjentów mających problem ze „złapaniem oddechu”.

Najpierw dokładnie się przyjrzyj

Doktor Reinero omówiła informacje, jakie można uzyskać bez dotykania pacjenta, jedynie obserwując go z pewnej odległości. Najpierw – to, co można usłyszeć. Czy pacjent oddycha cicho, czy głośno? Czy występuje stertor (który zwykle nie jest objawem zaburzeń zagrażających życiu), stridor, czy świszczący oddech?

W dalszej kolejności – to, co można zobaczyć. Czy zwierzę ma większy problem z nabraniem powietrza, czy z jego wypuszczeniem? Przy duszności wdechowej rozszerza się zarówno klatka piersiowa, jak i brzuch. Tego typu obraz towarzyszy najczęściej zab...