W pierwszym artykule z tej serii zespół badaczy wyjaśnia dwa kluczowe czynniki immunologiczne – transfer cytokin prozapalnych do organizmu źrebięcia i zdolność źrebięcia do reagowania na antygeny.

Noworodki koni, ze względu na ich niedojrzały układ immunologiczny, są wrażliwe na wiele czynników chorobotwórczych. Z tego powodu posocznica u źrebiąt jest poważnym problemem w hodowli koni.¹ Maria Julia Felippe, Med. Vet., MS, PhD, DACVIM, z Cornell University’s Equine Immunology Lab., jest członkiem zespołu badającego rozwój układu odpornościowego u źrebiąt. Poniższa dyskusja obejmuje kilka ważnych aspektów ich pracy, co pozwoli lepiej zrozumieć problemy odpornościowe u źrebiąt.

Podstawy odporności

Źrebięta zaczynają rozwijać wrodzoną i nabytą odporność częściowo w czasie życia płodowego, ale w większym stopniu po urodzeniu, kiedy zetkną się z mikroorganizmami w środowisku zewnętrznym.¹

Siara jest głównym źródłem czynników odpornościowych u nowo narodzonego źrebięcia, a najważniejszym z nich jest IgG. Niewystarczające wchłanianie IgG powoduje częściową lub całkowitą niewydolność transferu immunoglobulin u noworodka, co jest przyczyną zwiększonej wrażliwości na choroby zakaźne. Nawet jednak przy wystarczającej zawartości IgG źrebięta są wrażliwe na pewne czynniki chorobotwórcze, które rzadko powodują chorobę u dorosłych koni, jak np. Rhodococcus equi.

Transfer prozapalnych cytokin u źrebięcia

Zespół badaczy w Cornell, w tym Felippe, stwierdził, że „transfer cytokin z siary do źrebiąt noworodków może mieć działanie immunomodulacyjne i ułatwiać ich ochronę we wczesnych okresach życia. Prawdopodobnie źrebięta, które nie pobrały wystarczającej ilości siary i nie wchłonęły zawartych w niej immunoglobulin, mogą być bardziej wrażliwe na choroby zakaźne nie tylko z powodu obniżonego stężenia IgG, ale także na skutek zbyt małego transferu cytokin prozapalnych z siary. Oba te czynniki pełnią ważną rolę przy wspomaganiu zwalczania patogenów, zanim wystarczająco rozwinie się własny układ odpornościowy źrebiąt”.¹

W badaniu ustalono, że „stężenia TNF-alfa w surowicy były wysokie w próbkach pobranych po wypiciu siary i w zasadzie niewykrywalne w próbkach przedsiarowych, a stężenie TNF-alfa w próbkach surowicy po pobraniu siary zależało od ich stężenia w siarze”.¹ Te dane sugerują, że „TNF-alfa jest transferowane do źrebięcia poprzez wchłanianie z siary i może odgrywać pewną rolę we wczesnej odporności. Możliwe, że transfer prozapalnych cytokin z siary pomaga uzyskać odporność i ochronę, zanim źrebię będzie mogło skutecznie zareagować immunologicznie. TNF-alfa odgrywa kluczową rolę w posocznicy ze względu na silne właściwości prozapalne”.¹