Czy znasz objawy kliniczne zatruć spowodowanych tymi drzewami i wiesz, jak pomóc chorym zwierzętom?

Drzewa zapewniają zwierzętom schronienie, cień i osłonę od wiatru, ale mogą być także przyczyną choroby. Generalnie zwierzęta żywione zbilansowaną dietą nie przeszukują listowia ani nie próbują żuć liści bądź nasion. Może się jednak zdarzyć, że susza albo burze spowodują spadanie gałęzi, a ciekawość lub nuda mogą skłonić zwierzęta do zjedzenia liści.

Pięć najpopularniejszych gatunków drzew trujących dla dużych zwierząt to klon czerwony, dąb, klon jesionolistny, czeremcha wirginijska i orzech czarny. Jeżeli zwierzęta są wypasane w ich pobliżu, należy zachować szczególną ostrożność i zastosować wszelkie środki, by nie mogły do nich dosięgnąć. Pastwiska powinny być sprawdzane, szczególnie po burzach, a opadłe gałęzie, pnie i liście trzeba usuwać. Orzech czarny sam w sobie nie jest trujący, produkowane z niego trociny nie mogą być jednak używane do ścielenia boksów koni.

Klon czerwony (Acer rubrum)

Klon czerwony jest gatunkiem często spotykanym w północnych i wschodnich częściach Stanów Zjednoczonych. Suche lub zwiędłe liście opadłe z tych drzew mogą być trujące aż do czterech tygodni po opadnięciu. Konie, które spożyją 0,5-1,5 kg suchych bądź zwiędłych liści na 450 kg masy ciała, mogą zacząć wykazywać objawy kliniczne w ciągu 24 godzin.^1,2 Najczęściej obserwuje się brak apetytu, bladość błon śluzowych, czerwony albo brązowy kolor moczu, zwiększoną liczbę oddechów oraz zaleganie. Hemoglobina wydalana przez nerki może prowadzić do ich niewydolności objawiającej się skąpomoczem lub nawet bezmoczem.

Nie wiadomo, jaka toksyna znajduje się w klonie czerwonym. O trujące właściwości podejrzewa się jednak galotaninę obecną w suchych i zwiędłych liściach, która jest metabolizowana do pirogalolu przez bakterie jelitowe.³ Gdy związek ten zostanie wchłonięty, powoduje uszkodzenie tlenowe czerwonych krwinek i ich rozpad, tworzą się ciałka Heinza i obserwowana jest hemoglobinemia. Zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (ostra niedokrwistość hemolityczna) oraz ich zdolności do przenoszenia tlenu (methemoglobinemia) powodują zaawansowany niedobór tlenu dostarczanego tkankom i upośledzoną jego dyfuzję. U koni może dojść do śmierci z powodu wtórnych efektów słabej perfuzji oraz ostrej niewydolności nerek.

Rozpoznanie ustala się w oparciu o informacje z wywiadu o możliwości spożycia liści, obserwowane objawy kliniczne oraz wyniki badań laboratoryjnych. Jak dotąd nie ma swoistego testu na obecność toksyny, jednak w przypadkach zatrucia aktywność enzy...