Początkowa ekspozycja na chorobę odkleszczową mogła wpłynąć na podatność szczenięcia na grzybicę, która może być śmiertelna, jeśli się uogólni. Czy byłbyś w stanie rozpoznać objawy tego zakażenia? 

Na przełomie czerwca i lipca 2012 roku w hodowli liczącej 40 foxhoundów doszło do zachorowań na gorączkę plamistą Gór Skalistych. Rozpoznanie ustalono w oparciu o podwyższenie mian przeciwciał, które stwierdzono u wszystkich psów, w tym u siedmiu ośmiotygodniowych szczeniąt. Młode były trzymane wraz z matką w stodole, w innym pomieszczeniu niż pozostałe dorosłe psy. Wszystkie szczenięta zachorowały (gorączka o nieznanym pochodzeniu) i trafiły do szpitala.

Dwa szczenięta płci męskiej padły na gorączkę plamistą Gór Skalistych w drugim dniu. Pozostałe pięć szczeniąt hospitalizowano przez pięć dni. Od drugiego dnia rozpoczęto u nich leczenie doksycykliną i kontynuowano je przez dwa tygodnie. Szczenięta, które przeżyły, rosły i rozwijały się prawidłowo.

Mniej więcej siedem tygodni później właściciele pięciu pozostałych przy życiu szczeniąt zauważyli, że u jednego z nich – niesterylizowanej suki w wieku 15 tygodni – wystąpił brak apetytu, wymioty i gorączka (40,6°C). Po sześciu dniach u zwierzęcia pojawiła się dodatkowo biegunka o średnim nasileniu. Właściciele podali szczenięciu leki przeciwwymiotne oraz metronidazol, który mieli w domu. Szczenię nadal traciło na wadze, było ospałe i słabiej reagowało na bodźce w porównaniu z rodzeństwem. Pięć dni później, gdy wciąż nie było poprawy, szczenię przyniesiono do lecznicy weterynaryjnej.

Podczas badania klinicznego u szczenięcia stwierdzono wychudzenie – masa ciała wynosiła 17,1 kg. Zwierzę było ożywione, ale miało blade błony śluzowe i temperaturę 39°C. Badanie krwi wykazało normocytarną normochromatyczną niedokrwistość nieregeneratywną, małopłytkowość oraz wydłużony czas krzepnięcia po aktywacji. Wyniki badania ELISA w kierunku Anaplasma sp., Borrelia burgdorferi, Ehrlichia sp. i Dirofilaria immitis były ujemne. Rozpoczęto leczenie doksycykliną (5,8 mg/kg m.c. dwa razy dziennie doustnie), cyprofloksacyną (29 mg/kg m.c. dwa razy dziennie doustnie), witaminą K₁ (1,4 mg/kg m.c. dwa razy dziennie, za pierwszym razem podskórnie, a potem doustnie) oraz dokarmianie z ręki.

Rozpoznanie i leczenie

Przez następne dwa dni u szczenięcia nadal obserwowano bladość błon śluzowych i wychudzenie oraz wahania gorączki. Zwierzę reagowało na bodźce, przez większość czasu jednak spało. Hematokryt pozostawał na poziomie 21%. Wyniki testu Coombsa oraz te...