Stomatologia weterynaryjna często stawia przed lekarzami weterynarii, a także właścicielami zwierząt pytania, na które nie ma odpowiedzi, i każe im podejmować trudne decyzje.

Trudne przypadki stomatologiczne często wymagają od nas trudnych decyzji, które musimy podjąć, zanim zaczniemy próbować wyleczyć pacjenta. Czasami trzeba zadać sobie pytanie, czy w ogóle powinniśmy próbować coś zrobić, biorąc pod uwagę takie czynniki jak jakość życia pacjenta, istniejące objawy kliniczne, oczekiwania klienta oraz możliwe powikłania. W tym trzecim artykule z serii dotyczącej wyzwań w chirurgii stomatologicznej chciałbym dokładniej przeanalizować dwa przypadki.

Przypadek nietypowej tkanki

Dziesięcioletnia wysterylizowana suka rasy grzywacz chiński trafiła na konsultację z powodu utrzymującego się kaszlu oraz dławienia się podczas jedzenia i picia, a także ze względu na obecność okrągłego ubytku w podniebieniu miękkim wielkości 1 cm o nieznanym pochodzeniu (ryc. 1). Objawy kliniczne nasilały się w ciągu kilku miesięcy i właściciel uważał, że ubytek się powiększa. Pacjent nie miał zębów z wyjątkiem prawego i lewego pierwszego zęba trzonowego szczęki (odpowiednio 109 i 209). W tkance przylegającej do obu zębów trzonowych widoczne były znaczne zmiany zapalne. Zapalenie rozprzestrzeniało się do przodu w obrębie przylegającej błony śluzowej oraz dośrodkowo pomiędzy przednią krawędzią ubytku a krawędzią błony śluzowej podniebienia twardego.

Na początku zalecono badanie radiograficzne zębów trzonowych i ubytku. Planowano dokładniejsze zbadanie ubytku, aby wykluczyć obecność ciała obcego w głębszych warstwach ubytku, oraz biopsję zmienionej zapalnie tkanki. Chociaż zapalenie wyglądało nietypowo, było prawdopodobnie wtórne do choroby przyzębia. Uznano, że ekstrakcja zębów trzonowych może wyeliminować zapalenie i że ubytek będzie można zamknąć miesiąc lub dwa miesiące później. Planowano zamknięcie ubytku z wykorzystaniem przedniego przemieszczonego płata z podniebienia miękkiego.

Wykonano obustronne znieczulenie nerwów szczękowych. Na radiogramach stwierdzono znaczną utratę tkanki kostnej dookoła obu zębów trzonowych szczęki, co potwierdziło chorobę przyzębia. Nie zaobserwowano żadnych cieniujących ciał obcych na radiogramach ani podczas badania klinicznego tej okolicy. Zęby trzonowe zostały odsłonięte po wykonaniu i odciągnięciu śluzowo-okostnowego płata tkanki miękkiej. Ekstrakcja przebiegła bez powikłań. Stwierdzono obecność charakterystycznej tkanki ziarninowej dookoła usuwanych zębów. Fragment tej tkanki oraz wycinek zmienionej zapalnie tkanki podniebienia przylegającej do jednego z trzonowców przesłano do badania histopatologicznego. Pozostała zmieniona zapalnie tkanka miękka została usunięta za pomocą diamentowego wiertła kulistego, następnie kość zeszlifowano, aby usunąć ostre krawędzie, i zamknięto ranę za pomocą nici monoakrylowej 4–0 przy użyciu szwu prostego przerywanego.