Artykuł autorstwa Cailin Heinze dotyczący diety stosowanej w chorobach (niewydolności) nerek u psów i kotów jest odzwierciedleniem aktualnego stanu wiedzy na ten temat. Autorka omawia znaczenie ograniczenia fosforu, białka i sodu w pokarmie jako kluczowych modyfikacji dietetycznych mających na celu spowolnienie pogłębiania się niewydolności nerek. Jest to wiedza powszechnie znana, chociaż niekiedy do ograniczania fosforu w diecie przykłada się zbyt małą wagę.

Zmniejszenie zawartości fosforu jest jedną z istotniejszych modyfikacji diety poprawiających przeżywalność pacjentów z niewydolnością nerek. Opublikowane badania wskazują, że podawanie psom z niewydolnością nerek diety o zawartości 0,4% fosforu zwiększa dwukrotnie ich dwuletnią przeżywalność, w porównaniu z psami, które w tym czasie otrzymywały standardową dietę zawierającą 1,4% tego pierwiastka. Jednym słowem, jest o co się starać. Trzeba jednak pamiętać, że zawartość fosforu jest powiązana z ilością białka w pokarmie. Dużo łatwiej ograniczyć zawartość fosforu w karmie dla psów – do nawet 0,2-0,3% (przy zawartości białka 15-16%), niż u kotów, u których ze względu na konieczność podawania przynajmniej 25-26% białka w pokarmie ilość fosforu będzie zawsze wahała się w granicach 0,45-0,6%. To automatycznie oznacza, że u kotów otrzymujących diety nerkowe znacznie większe znaczenie niż u psów żywionych dietami nerkowymi ma podawanie chelatorów fosforu, czyli substancji, które utrudniają jego wchłanianie w jelicie.

Do najczęściej stosowanych na naszym rynku chelatorów fosforu należy węglan wapnia w połączeniu z chitozanem, choć znaczenie tego ostatniego w chelatowaniu fosforu nie jest jasne. W innych krajach europejskich dostępny może być także węglan lantan...

Konieczność ograniczania białka pokarmowego wydaje się kluczowa w przypadku psów i kotów z niewydolnością nerek przebiegającą z białkomoczem, na co autorka zwraca uwagę. Łatwo ograniczyć białko pokarmowe, gdy stosujemy dietę komercyjną, gdzie iloś...