Ekstrakcja nie zawsze jest najlepszym wyjściem dla pacjenta z problemami stomatologicznymi. Dowiedz się, w jakich przypadkach leczenie zębów – a nie ich usunięcie – może przywrócić im zdrowie.

U pacjentów z objawami choroby rozpoznajemy oraz leczymy przypadki uleczalne. Gdy jednak pojawiają się pacjenci z chorym zębem, najczęstszym postępowaniem, po oczyszczeniu (skalingu) i polerowaniu zębów, jest ekstrakcja. Tymczasem możemy wiele zrobić w celu wyleczenia i naprawy patologicznie zmienionych zębów u naszych pacjentów, jeżeli rokowanie jest wystarczająco dobre, a właściciel wyraża zgodę na leczenie i akceptuje jego koszt.

W kolejnym artykule z serii poświęconej opiece stomatologicznej przedstawiamy możliwości leczenia zębów objętych zmianami patologicznymi od zewnątrz, od wewnątrz oraz ze strony otaczających je tkanek podporowych. Niektóre z tych zabiegów mogą być wykonywane przez lekarzy weterynarii pierwszego kontaktu. Pozostałych powinny podejmować się wyłącznie osoby wykazujące się pełną znajomością anatomii, fizjologii, techniki postępowania oraz opieki pooperacyjnej, mające doświadczenie i dysponujące odpowiednim sprzętem. W przypadku konieczności zastosowania zaawansowanych technik stomatologicznych zawsze należy rozważyć skierowanie pacjenta do specjalisty w zakresie stomatologii weterynaryjnej.

Leczenie szkliwa

Szkliwo – najtwardsza tkanka ciała – chroni znajdującą się pod nim zębinę korony oraz miazgę. Choroby szkliwa obejmują hipoplazję szkliwa, hipomineralizację, pęknięcie, abrazję oraz atrycję.

Hipomineralizacja wynika z nieprawidłowej mineralizacji macierzy szkliwa. Korony takich zębów są pokryte delikatnym szkliwem, które może szybko ulec starciu, odsłaniając wrażliwą zębinę (ryc. 1a).