Większość tasiemczyc u psów i kotów jest łatwa w leczeniu i wywołuje jedynie łagodne objawy. Są jednak wyjątki, na które lekarze weterynarii powinni zwrócić uwagę.

Cykl rozwojowy wszystkich tasiemców psów i kotów jest złożony. Żywiciel ostateczny to organizm, w którym tasiemiec osiąga dojrzałość płciową, rozmnaża się i produkuje jaja. Z kolei w żywicielu pośrednim rozwija się postać larwalna. Żywiciel ostateczny zaraża się poprzez zjedzenie żywiciela pośredniego. Żywiciel pośredni natomiast zaraża się, zjadając jaja pasożyta, wydalone przez żywiciela ostatecznego. Koty i psy są zazwyczaj żywicielami ostatecznymi, chociaż czasem również u nich mogą rozwinąć się larwy.

Tasiemce z rodzaju Taenia – wągrzyca

Na świecie istnieje ponad 60 gatunków tasiemców z rodzaju Taenia. Żywicielami ostatecznymi wielu z nich są psowate i kotowate. W przypadku większości gatunków z rodzaju Taenia w USA, udomowionymi żywicielami ostatecznymi są psy i koty (tab. 1).

Cykle rozwojowe tasiemców Taenia nie są skomplikowane. Proglotydy wypełnione jajami odłączają się od tasiemca i są wydalane z kałem. Jaja wydostają się z członów jeszcze w przewodzie pokarmowym zwierzęcia lub po wydaleniu, w kale. Żywiciel połyka jaja, z których wykluwa się zarodek i migruje do określonego miejsca w organizmie. Tam rozwija się larwa. Po spożyciu żywiciela pośredniego przez żywiciela ostatecznego larwa trafia do jelita. Skoleks przywiera do śluzówki jelita cienkiego, a szyjka rośnie i wytwarza proglotydy. Okres prepatentny wynosi zwykle od 5 do 12 tygodni, w zależności od gatunku. Nie wiadomo, jak długo tasiemiec może przeżyć w jelicie cienkim nieleczonego zwierzęcia. Udowodniono jednak, że okres patentny w przypadku Taenia taeniaeformis może trwać aż 34 miesiące.

Zakażenia jelitowe są zwykle niepatogenne. Tasiemczyce zazwyczaj rozpoznaje się na podstawie obecności członów w kale. Jaja można jednak wykryć metodą flotacji kału, jeśli zastosuje się roztwór o odpowiednim ciężarze właściwym. W leczeniu zakażeń tasiemcami z rodzaju Taenia u psów i kotów stosuje się prazykwantel, epsiprantel oraz fenbendazol.

Sporadycznie psy i koty zarażają się tasiemcem z gatunku Taenia crassiceps.1,2 Postać larwalna tego pasożyta jest wyjątkowa, gdyż rozmnaża się bezpłciowo przez pączkowanie (ryc. 1). Spożycie jednej lub kilku larw może więc doprowadzić do znacznej ...

T. crassiceps wywołuje tasiemczycę również u ludzi. Źródło zarażenia jest zwykle nieznane (dziki psowaty lub pies domowy), ale przynajmniej jeden udokumentowany przypadek miał związek z psem towarzyszącym.5-8