Medycyna oparta na faktach podaje w wątpliwość, czy ta choroba rzeczywiście istnieje.

Medycyna oparta na faktach jest obecnie nowym obowiązującym standardem. Podejmowanie decyzji diagnostycznych i terapeutycznych w oparciu o chłodną, naukową ocenę faktów ma mocne podstawy zarówno pod względem merytorycznym, jak i etycznym. Gdy jednak naukowo potwierdzone fakty stają w sprzeczności z wiedzą historyczną, może to przysparzać różnych problemów.

Tradycyjnie większość klinicystów, gdy trafia do nich otyły koń z suchą, złuszczającą się skórą i długą okrywą włosową, która powoli ulega sezonowej wymianie, ze spowolnioną czynnością serca, słabą wydolnością wysiłkową i informacją z wywiadu o zaburzeniach płodności oraz otępieniu i senności, decyduje się na wykonanie badań laboratoryjnych, by ułatwić ustalenie rozpoznania. Wymienione objawy zmuszają do uwzględnienia w rozpoznaniu różnicowym zaburzeń metabolicznych, takich jak zespół Cushinga, zespół metaboliczny czy niedoczynność tarczycy. Wyniki prostego profilu metabolicznego mogłyby rzeczywiście potwierdzić niższe niż zwykle stężenie dwóch głównych hormonów tarczycy u koni – trijodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4).

Byłoby to zakwalifikowane jako medycyna oparta na faktach, ponieważ objawy kliniczne i wyniki badania krwi wspierają rozpoznanie. Takie konie mogłyby być leczone dodatkiem żywieniowym zawierającym hormon tarczycy oraz okresowo monitorowano by stężenia tych hormonów we krwi. Często zdarza się, że konie leczone w ten sposób wykazują więcej energii, lepsze zachowanie i poprawę kondycji, a kolejne badania zwykle wykazują wzrost stężenia T3 i T4 – triumf nauki, zdrowszy pacjent i następny skutecznie wyleczony przypadek w karierze cenionego klinicysty.

Problem polega na tym, że sposób, w jaki zazwyczaj oceniano czynność tarczycy i leczono konie z opisanymi objawami, nie jest zgodny z tym, co aktualnie wiemy i możemy udowodnić, jeżeli chodzi o zaburzenia czynności tego narządu u koni.

Skutki niskiego stężenia hormonów tarczycy

„Nie ma żadnych naukowych dowodów potwierdzających tezę, że niskie stężenia hormonów tarczycy wpływają negatywnie na stan zdrowia koni lub że konieczne jest podawanie tych hormonów” – stwierdza Nicholas Frank, DVM, PhD, profesor w College of Veterinary Medicine, University of Tennessee.

Frank nie jest odosobniony w swoich poglądach. Betta Breuhaus, MS, DVM, PhD, profesor w College of Veterinary Medicine, North Caroline State University, poinformowała American Association of Equine Practitioners, że u koni z objawami klinicznymi lub zespołem chorobowym, które tradycyjnie wiąże się z niedoczynnością tarczycy, często stwierdza się prawidłową czynność tego narządu.