BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Sympozjum – ropomacicze u suk
Chirurgiczne i farmakologiczne metody leczenia ropomacicza u suk
Brian Lucas Hamm, Jeff Dennis
Poniżej przedstawiono możliwości leczenia ropomacicza, łącznie ze wstępną stabilizacją pacjenta. O wyborze farmakologicznej bądź chirurgicznej metody leczenia decyduje kilka czynników, w tym ten najważniejszy, czyli pragnienie właściciela, by uzyskać potomstwo od swojej suki.
W leczeniu pacjentów z ropomaciczem można zastosować zarówno metody chirurgiczne, jak i farmakologiczne, lecz każda z nich jest obarczona swoistym ryzykiem. Decyzję co do wyboru postępowania należy podjąć z uwzględnieniem stabilności stanu klinicznego suki oraz po rozmowie z właścicielem zwierzęcia, w której poruszone będą kwestie ryzyka związanego z daną metodą leczenia oraz wartości hodowlanej zwierzęcia. W przypadku suk z zamkniętym ropomaciczem ryzyko przerwania ściany macicy i rozwoju choroby ogólnoustrojowej jest większe.
Wstępna stabilizacja
Stan psów trafiających do lecznicy weterynaryjnej z objawami uogólnionej choroby lub wstrząsu musi zostać odpowiednio ustabilizowany, nim podejmie się próbę leczenia zasadniczej choroby macicy. Cele stabilizacji stanu pacjenta obejmują przywrócenie prawidłowego ukrwienia tkanek, wyrównanie zaburzeń elektrolitowych oraz glikemii, a także rozpoczęcie leczenia zakażenia. U pacjentów z objawami klinicznymi choroby dobre wyniki daje dożylne podawanie płynów oraz pozajelitowe podanie antybiotyków. W przypadku pacjentów niereagujących na dożylne leczenie wspomagające i leczenie farmakologiczne, konieczne bywa usunięcie macicy objętej zakażeniem, aby w ten sposób pozbyć się źródła zakażenia i doprowadzić do skutecznego wyleczenia. Śmiertelność towarzyszącą ropomaciczu określa się na mniej więcej 5%, a śmierć w większości przypadków jest skutkiem wtórnej endotoksemii i wstrząsu.1
U wszystkich pacjentów zalecany jest posiew bakteriologiczny wraz z antybiogramem materiału pobranego ze światła macicy oraz moczu. Ma to potwierdzić skuteczność empirycznie rozpoczętej antybiotykoterapii. Próbki do posiewów bakteriologicznych pobiera się najczęściej z macicy usuniętej w czasie zabiegu. Natomiast u pacjentów leczonych farmakologicznie reprezentatywne próbki do badań można pobrać z przedniego odcinka pochwy z użyciem wymazówki w podwójnej osłonie. Należy jednak pamiętać, że bakterie wyhodowane z takiego wymazu mogą się różnić od tych obecnych wewnątrz macicy. Opisano też metodę pobierania próbek do posiewów mikrobiologicznych i badania cytologicznego poprzez endoskopię przezszyjkową macicy.2
Wszyscy pacjenci leczeni z powodu ropomacicza powinni natychmiast otrzymać leczenie przeciwbakteryjne. Na podstawie informacji o rodzajach bakterii wywołujących zakażenia macicy można wnioskować, że dobrym wyborem jest zastosowanie amoksycyliny z ...