Ta świądowa choroba może występować u kotów coraz częściej, dlatego warto sprawdzić, czy znasz jej objawy kliniczne oraz metody leczenia inne niż podawanie glikokortykosteroidów.

Chociaż w badaniach przeprowadzonych ostatnio na Cornell University oraz University of Georgia częstość występowania atopii u kotów została oszacowana na mniej więcej 16%, z mojego doświadczenia wynika, że na przestrzeni ostatnich kilku lat coraz częściej pojawiają się koty z tym zaburzeniem. Podobnie jak u psów, także u kotów atopia jest rozpoznawana w oparciu o wykluczenie innych chorób, dlatego mam nadzieję, że moje doświadczenia mogą być pomocne w jej rozpoznawaniu i leczeniu.

Co to jest atopia?

Atopia jest definiowana jako wrodzona nadmierna produkcja przeciwciał klasy IgE skierowanych przeciwko antygenom wziewnym lub wchłanianym przez skórę. Przeciwciała klasy IgE wiążą się z komórkami tucznymi i – po ponownym kontakcie z antygenem – dochodzi do wiązania krzyżowego przeciwciał, powodującego degranulację komórek tucznych. W efekcie następuje uwolnienie innych substancji o działaniu zapalnym, takich jak histamina, leukotrieny oraz prostaglandyny, które są odpowiedzialne za występowanie objawów klinicznych.

W postawaniu atopii u pacjenta może także brać udział bariera naskórkowa. U kotów z atopią stwierdza się zwiększoną liczbę limfocytów CD4+ w zmianach skórnych, co potwierdza rolę odporności zależnej od limfocytów pomocniczych T typu 2 (Th2) w atopii u tych zwierząt (podobnie jak u ludzi i psów).

Cechą charakterystyczną atopii kotów, odróżniającą ją od tej u psów, jest to, że wiek zwierząt z objawami choroby może być różny – od 6 miesięcy do 14 lat. Pewne predyspozycje do choroby stwierdza się u kotów rasy devon rex, ale nie ma konkretnych predylekcji rasowych ani płciowych. W naszej praktyce widzimy jednak tendencje do wyższej częstości występowania choroby u kotów pomarańczowych lub mających w umaszczeniu komponentę pomarańczową, takich jak pomarańczowy tabby, kaliko oraz szylkret.

U kotów nie zaobserwowano żadnej charakterystycznej lokalizacji objawów klinicznych, tak jak jest to opisywane w przypadku psów. Najczęściej jednak zmiany pojawiają się na twarzy, podeszwach oraz w okolicy kroczowej (ryc. 1-3). W badaniu klinicznym u kotów z atopią spotyka się wyłysienia spowodowane nadmiernym drapaniem się, prosówkowe zapalenie skóry, zmiany typowe dla zespołu ziarniniaka eozynofilowego, złuszczające zapalenie skóry, trądzik (powierzchowne zapalenie mieszków włosowych) z zapaleniem ucha wywołanym przez Malassezia lub bez zapalenia, łojotok, eozynofilę bądź powiększenie węzłów chłonnych.