Oto odpowiedzi na najczęstsze pytania, jakie padają podczas wykładów dotyczących marketingu, przestrzegania zaleceń lekarskich oraz innych zagadnień.

W ciągu ostatnich lat wygłosiłem wiele wykładów dotyczących stomatologii weterynaryjnej na szkoleniach w ramach kształcenia podyplomowego oraz na sympozjach sponsorowanych przez firmy komercyjne. Mogę z niemal stuprocentową pewnością przewidzieć, jakie będą najważniejsze pytania moich słuchaczy po zakończeniu wykładu. Być może ty także chciałbyś zadać niektóre z nich, dlatego podzieliłem je na trzy części i postaram się odpowiedzieć na nie w ramach cyklu dotyczącego praktycznych aspektów stomatologii weterynaryjnej.

P. W naszej praktyce mamy dni stomatologiczne, podczas których wykonujemy sześć do ośmiu zabiegów sanacji jamy ustnej. Chcielibyśmy jednak wykonywać więcej. Jak zdobyć pacjentów?

O. Przede wszystkim trzeba zrozumieć, że właściwie nie ma czegoś takiego jak „rutynowy zabieg profilaktyczny”. Pacjenci, którzy zostali poddani znieczuleniu ogólnemu w celu wykonania zabiegu „profilaktycznego”, mają widoczny kamień nazębny oraz zapalenie dziąseł. W innym przypadku nie byliby umawiani na „profilaktykę”. Oczyszczenie zębów bez wykonania badania radiograficznego ma wartość niewielką lub wręcz żadną. Kiedy jednak dysponujemy zdjęciem radiograficznym, niemal wszystkie te „30-minutowe zabiegi profilaktyczne” stają się 60-minutowymi, 120-minutowymi lub jeszcze dłuższymi zabiegami chirurgicznymi w jamie ustnej, obejmującymi postępowanie regeneracyjne w obrębie przyzębia, założenie lub usunięcie płatów błony śluzowej oraz ekstrakcję zębów (ryc. 1). Problemem nie jest mała liczba pacjentów, lecz to, że nie robimy wszystkiego, co moglibyśmy, u tych pacjentów, których mamy.

P. Nasi klienci nie decydują się na kosztowe usługi stomatologiczne. Czasami trudno nakłonić ich nawet do profilaktycznego oczyszczenia zębów. Jak mamy uzyskać ich zgodę na wykonanie wszystkich niezbędnych zabiegów stomatologicznych?

O. Vilfredo Pareto, włoski inżynier pracujący we Francji pod koniec XIX wieku, zauważył, że 80% ziemi jest własnością 20% ludzi. Od tej obserwacji wywodzi się reguła Pareto, przez innych nazywana zasadą „80-20”. Jest ona prawdziwa w wielu różnych ...