W skrócie
Profilaktyka przeciwzakrzepowa u pacjentów cierpiących na niedokrwistość autohemolityczną – czy najlepszym lekarstwem jest aktywne zapobieganie?
Pomimo lat badań nad najbardziej skutecznymi sposobami leczenia niedokrwistości autohemolitycznej (IMHA), w artykule pochodzącym z zaledwie 2011 roku odsetek przypadków śmiertelnych tej choroby nadal określa się na aż 30-40%. Sarah Helmond, BVSc, DACVIM, w swojej pracy „Profilaktyka przeciwzakrzepowa u pacjentów cierpiących na niedokrwistość autohemolityczną” analizuje potencjalną rolę profilaktyki przeciwzakrzepowej (strategii zapobiegania powstawaniu zakrzepów/zatorów) w procesie leczenia tej choroby.1
Badania kliniczne
Potrzeba stosowania rutynowej profilaktyki przeciwzakrzepowej w weterynarii nie została jak dotąd w pełni potwierdzona, dr Helmond powołuje się jednak na wyniki kilku badań klinicznych, które dowodzą, że prowadzenie profilaktyki przeciwzakrzepowej przekłada się na wydłużenie czasu przeżycia u pacjentów cierpiących na IMHA. We wspomnianych badaniach nie posługiwano się jednak rutynową klasyfikacją stopnia nasilenia IMHA, a liczba osobników w niektórych grupach badawczych była niska, co znacząco utrudnia wyciągnięcie jakichkolwiek wniosków.
