W medycynie człowieka antybiotyki stosuje się obecnie według określonych wytycznych. Zasady te mają pomóc lekarzom w wyborze odpowiedniego leku dla konkretnej jednostki chorobowej. Zostały wprowadzone w życie, aby zapobiegać powstawaniu antybiotykooporności bakterii oraz ograniczyć do minimum wpływ nadużywania antybiotyków na zdrowie pacjentów. W 2010 roku Grupa Robocza ds. Stosowania Antybiotyków Międzynarodowego Stowarzyszenia Chorób Zakaźnych Zwierząt Towarzyszących (International Society for Companion Animal Infectious Diseases) rozpoczęła pracę nad wytycznymi dotyczącymi leczenia chorób dróg moczowych u psów i kotów. Przygotowała ogólne zalecenia, które mają pomóc w wyborze odpowiedniego postępowania. Artykuł ten prezentuje ich zarys. Pełny tekst dokumentu w oryginale znajduje się pod adresem: hindawi.com/journals/vmi/2011/263768/.

Proste, niepowikłane zakażenia dróg moczowych

Ten typ zakażeń dotyczy pacjentów, którzy poza zakażeniem dróg moczowych są zdrowi i w ciągu ostatnich 12 miesięcy doświadczyli mniej niż trzech epizodów choroby.

Rozpoznawanie

U chorego zwierzęcia można zaobserwować trudności w oddawaniu moczu, częstomocz i zwiększone parcie na mocz. Stwierdza się również bakteriomocz i ropomocz. We wszystkich przypadkach wskazane jest badanie moczu wraz z oceną osadu moczu, posiewem w kierunku bakterii tlenowych i antybiogramem. Próbka moczu powinna być przechowywana w lodówce, a badanie bakteriologiczne trzeba wykonać w ciągu 24 godzin od pobrania. Wyniki posiewu należy interpretować w odniesieniu do metody pobrania próbki moczu (tab. 1).

Leczenie

Przed uzyskaniem wyników badania bakteriologicznego w większości przypadków należy zastosować amoksycylinę lub sulfonamid z trimetoprimem (tab. 2). Powinno się monitorować zmiany w miejscowej oporności bakterii u pacjentów z niepowikłanymi zakażeniami układu moczowego, ponieważ może zajść konieczność zmiany antybiotyku pierwszego rzutu. Jeżeli obserwuje się poprawę objawów klinicznych przy stosowaniu danego antybiotyku, mimo oporności bakterii w antybiogramie, należy kontynuować podawanie leku. Po zakończeniu leczenia wykonuje się kontrolne badanie moczu oraz posiew.

Jeżeli stan pacjenta nie poprawia się, a antybiogram wskazuje na oporność bakterii na antybiotyk pierwszego rzutu, konieczna jest zmiana podawanego leku.