Parwowiroza to rozpoznanie, którego wszyscy się obawiają, niektórym szczeniętom udaje się jednak ją zwalczyć. Przeczytaj, w jaki sposób.

Podczas International Veterinary Emergency and Critical Care Symposium (międzynarodowe weterynaryjne sympozjum poświęcone nagłym przypadkom i pierwszej pomocy) w Grapevine w Teksasie Medora Pashmakova, DVM, DACVECC, poprowadziła dyskusję „Zapalenie jelit spowodowane parwowirusem – leczenie najmniejszych zakażonych pacjentów”. Podstawą dyskusji była informacja, że jeśli uda się wspomóc szczenięta w przeżyciu pierwszych trzech lub czterech dni zakażenia, zazwyczaj dochodzi do szybkiego wyzdrowienia. Łatwiej jednak mówić niż zrobić, nieprawdaż? (prawdopodobnie z tego powodu sala była zatłoczona). Oto kilka wskazówek dr Pashmakovej, jak skutecznie pomóc tym delikatnym pacjentom przejść przez cztery etapy leczenia.

Etapy leczenia

W pierwszej kolejności zajmij się leczeniem wstrząsu. Dr Pashmakova zwraca uwagę na krystaloidy, które są najlepszym wyborem u takich pacjentów. Zaleca bolusy płynów w dawce 30 ml/kg m.c. Schemat postępowania jest następujący: podać bolus, ponownie ocenić pacjenta, powtórzyć bolus, powtórzyć badanie... Oto cały plan. Ważne jest, aby płyny zostały podane tak szybko, jak to możliwe. Nie używaj do ich podawania pomp, które rozkładają bolus w czasie do 20-30 minut. Powinno się zakończyć ich podawanie w ciągu 10 minut, aby efektywnie uzupełnić objętość płynów oraz leczyć wstrząs.

Po drugie, nawodnij pacjenta. U pacjentów pediatrycznych trudniej jest właściwie ocenić stopień odwodnienia niż u dorosłych zwierząt. Jak mówi dr Pashmakova, wynika to z wielu przyczyn:

• całkowita zawartość wody w ich ciele jest o 10-20% większa niż u dorosłych
• tradycyjne pomiary odwodnienia nie mają u nich zastosowania – trudno ocenić elastyczność skóry, a ich nerki nie funkcjonują w pełni aż do 9.-10. tygodnia życia
• układ sercowo-naczyniowy jest niedojrzały, a częstoskurcz nie jest tak wiarygodnym wskaźnikiem wstrząsu jak u dorosłych.

Jak więc można rozpoznać odwodnienie? Dr Pashmakova mówi, że trzeba je podejrzewać u każdego szczenięcia, które cierpi na wymioty i biegunkę. Należy zwrócić uwagę na takie parametry jak ciężar właściwy moczu powyżej 1,020, zimne kończyny, posmutni...