Oto pierwsza część cyklu artykułów omawiających podstawy leczenia stomatologicznego u pacjentów weterynaryjnych.

W rozpoczynającym się cyklu artykułów autor omawia kolejno szereg terminów związanych z opieką stomatologiczną u zwierząt domowych. Mamy nadzieję, że cykl ten okaże się przydatny i pomoże zapewnić pacjentom jak najlepszą opiekę.

Znieczulenie

Większość ludzi siada na fotelu dentystycznym, otwiera usta i nie ma nic przeciwko końcówce ślinociągu pod językiem, zgłębnikowi badającemu szczeliny w zębach czy płytce RTG umieszczonej między zębami. Ale psy i koty nie tolerują tego bez walki, a kto ma ochotę walczyć? Znieczulenie ogólne jest więc potrzebne, aby dokładnie oczyścić, wypolerować i zbadać zęby oraz jamę ustną naszych pacjentów (ryc. 1).

Niestety wielu klientów jest tak zaniepokojonych perspektywą znieczulenia zwierzęcia, że wolą zaniechać należytej pielęgnacji. Jak możesz rozwiać obawy właścicieli? Powiedz im, jakie wysiłki podejmujesz, aby znieczulenie było tak bezpieczne, jak to tylko możliwe, zaczynając od wyboru schematu znieczulenia odpowiedniego dla danego pacjenta, a kończąc na dokładnym badaniu klinicznym i wykonaniu dodatkowych badań przedzabiegowych.

Monitorowanie. Ścisłe monitorowanie pacjenta ma podstawowe znaczenie zarówno w trakcie, jak i po znieczuleniu. American College of Veterinary Anesthesiologists (ACVA) zaleca monitorowanie następujących parametrów:

• Krążenie – ocena, czy przepływ krwi przez tkanki jest wystarczający, dokonywana na podstawie pomiaru ciśnienia krwi.
• Natlenienie – ocena, czy stężenie tlenu w krwi tętniczej pacjenta jest odpowiednie, dokonywana za pomocą pulsoksymetru.
• Wentylacja – ocena, czy wentylacja pacjenta jest utrzymana na właściwym poziomie, dokonywana za pomocą kapnografu (ryc. 2a).
• Temperatura – zapobieganie hipotermii, która często zdarza się u znieczulonych pacjentów stomatologicznych i jest źródłem problemów z perfuzją oraz wentylacją.