Melissa Hall, DVM, DACVD, specjalista z zakresu dermatologii weterynaryjnej, proponuje, aby skupić się na możliwych przyczynach powstawania strupów (lub łuszczących się zmian skórnych) u naszych kocich pacjentów, a następnie opracować plan ich leczenia.

Dwa najważniejsze elementy podczas oceny psa lub kota ze zmianami skórnymi to identyfikacja pierwotnych i wtórnych wykwitów skórnych występujących u pacjenta oraz prawidłowe zebranie wywiadu. Na ogół łatwo jest odróżnić od siebie poszczególne rodzaje zmian skórnych, strupy i łuski stanowią jednak niekiedy większe wyzwanie, zwłaszcza jeśli występują u zwierzęcia jednocześnie.

Dr Melissa Hall radzi, jak odróżnić strupy od łusek oraz jak prawidłowo rozpoznawać i leczyć najczęściej występujące niealergiczne dermatozy przebiegające z formowaniem się strupów u kotów.

Nie u wszystkich pacjentów strupy i łuski wyglądają tak samo

Po pierwsze należy skupić się na istocie sprawy. Przyjrzyjmy się różnicy pomiędzy strupem a łuską.

Łuski to skupiska złuszczonych fragmentów warstwy rogowej naskórka. Mogą przyjmować postać drobnego proszku lub dużych płatów, mieć charakter tłusty bądź suchy, przylegać do powierzchni naskórka albo występować luźno. Łuski mogą być białe, brązowe lub beżowe. Prawidłowo przebiegający proces złuszczania się naskórka jest makroskopowo niewidoczny, a zatem jeśli pojawią się większe płaty warstwy rogowej, należy podejrzewać, że u pacjenta występuje zaburzenie keratynizacji albo złuszczania się naskórka. Zdaniem dr Hall za powstawanie łusek u kotów na ogół odpowiada przewlekły stan zapalny skóry lub zaniedbywanie przez kota codziennych zabiegów pielęgnacyjnych, w większości przypadków więc wykwity te mają charakter wtórny.

Strup to nagromadzenie zaschniętego wysięku, płynu surowiczego, ropy, krwi, komórek albo łusek połączonych kruszywem komórkowym i przylegających do naskórka. W obszarach owłosionych strupy często tworzą grube pokłady, ponieważ włosy i strupy mogą wspólnie ulegać sfilcowaniu, co powoduje ich silne przyleganie do powierzchni. Strupy mogą mieć różną barwę. Strupy krwotoczne są czerwonawe, ropne mogą przyjmować zabarwienie zielonkawe lub żółte, strupy koloru miodowego często są spowodowane czynnikami zakaźnymi, strupy składające się głównie z keratynocytów i łusek są brązowe, srebrnawe bądź czarne.

Strupy niejednokrotnie towarzyszą stanom zapalnym skóry, przeczosom i świądowi. Są zazwyczaj zmianami typu wtórnego, lecz niekiedy zawierają wskazówkę diagnostyczną w postaci np. obecności czynnika zakaźnego, bakterii, a nawet elementów dermatofitów. Według dr Hall rozpoznanie często jest ukryte w strupie.