Niezależnie od tego, czy pies przeszedł właśnie poważniejszy zabieg chirurgiczny, czy też nagle przestał zjadać z entuzjazmem wszystko, co wpadło do miski, mamy w zanadrzu kilka sztuczek, które pomogą przywrócić jego apetyt.

Kiedy przychodzi czas obiadu, niektóre zwierzęta próbują pochłonąć całą miskę jedzenia na raz, podczas gdy inne wolą podjadać po trochu, nie przerywając swoich codziennych czynności. Kiedy jednak wybredność zamienia się w brak apetytu, wtedy jako specjalista wiesz, że mamy problem. Oto kilka z moich najlepszych rad ułatwiających opiekę nad wybrednymi kotami i psami niejadkami.

Krok pierwszy – ocena niedożywienia

Ocena ryzyka niedożywienia może zasygnalizować lekarzowi, kiedy należy interweniować i rozważyć dodatkowe wsparcie żywieniowe pacjenta. Podczas normalnego spadku masy ciała organizm zdrowego zwierzęcia adaptuje się do zmniejszonej liczby przyjmowanych kalorii i zaczyna spalać tłuszcz. Jeżeli jednak zwierzę jest w złym stanie klinicznym i nie otrzymuje odpowiedniej liczby kalorii (oraz przede wszystkim białka), organizmowi nie uda się przystosować. Zamiast spalania tłuszczu dojdzie do spadku masy mięśniowej, spowodowanego próbą utrzymania poziomu energetycznego koniecznego do funkcjonowania. Oto szybka ocena ryzyka załamania się metabolizmu:

• Niskie ryzyko: wcześniej zdrowe zwierzęta niewykazujące objawów chorób zwiększających utratę białka (np. enteropatie białkogubne), u których zmniejszony apetyt lub jego brak obserwowano przez nie więcej niż trzy dni. Przykładem może być zaplanowany zabieg chirurgiczny lub uraz.
• Średnie ryzyko: niewykazujące osłabienia zwierzęta z chorobami zwiększającymi utratę białka, u których apetyt zmniejszył się lub zanikł na 3-4 dni. Przykładem jest posocznica albo usunięcie ciała obcego, które wymagało resekcji jelita.
• Wysokie ryzyko: osłabione zwierzęta z chorobami przewlekłymi, u których stwierdza się spadek masy ciała i masy mięśniowej, mające wyższe niż normalnie zapotrzebowanie na pokarm (szczenięta, kocięta) lub wykazujące zmniejszony apetyt bądź jego brak przez cztery albo więcej dni.