Opieka pooperacyjna
Strach, stres i ból – a co z nudnościami?
Carla Johnson
Twoi pacjenci będący w okresie pooperacyjnym będą ci wdzięczni, jeśli weźmiesz pod uwagę ten czwarty z kluczowych elementów ich samopoczucia.
Dbamy o to, jak czują się nasi pacjenci, gdy są pod naszą opieką
Branża weterynaryjna stara się poprawić doświadczenia szpitalne naszych czworonożnych przyjaciół. W ciągu ostatniej dekady w medycynie weterynaryjnej zaczęto przykładać większą wagę do zapobiegania dyskomfortowi pacjenta. Coraz większą popularność zyskują bezstresowe techniki obchodzenia się ze zwierzęciem i schematy postępowania ograniczające stres u psów i kotów. Leczenie bólu u naszych pacjentów weterynaryjnych jest rutynowym tematem na wykładach, warsztatach i sympozjach. Opracowano skale oceny bólu i standardy działania przeciwbólowego, które stały się normą w opiece. We wszystkich rodzajach praktyk lekarze weterynarii powszechnie włączają zapobieganie stresowi, bólowi i strachowi do schematów swojego postępowania. Natomiast nudnościom pooperacyjnym poświęcono o wiele mniej uwagi niż bólowi.
Czy o czymś nie zapominamy?
Nudności są bardzo ważnym elementem doświadczeń związanych z zabiegami chirurgicznymi u ludzi. Pooperacyjne nudności i wymioty u ludzi wciąż stanowią gorący temat w medycynie człowieka. Niemal co miesiąc publikowane są nowe badania lub artykuły na temat ich leczenia oraz zapobiegania im. Według jednej z prac pacjenci twierdzą, że uniknięcie tych dolegliwości jest dla nich ważniejsze niż uniknięcie bólu pooperacyjnego.1
Leki opioidowe rutynowo stosowane śródoperacyjnie są znane ze swojego efektu emetogennego.2 Poza tym wydaje się, mimo że jest to maskowane działaniem opioidów, że występuje ścisły – jeśli nie przyczynowy – związek między intensywnością nudności a stopniem bólu zgłaszanego przez pacjentów. Zależność ta może przebiegać w jedną stronę lub w obu kierunkach.3-5 Może to oznaczać, że ból (i leki opioidowe) może wywoływać nudności lub nudności mogą pogłębiać odczuwanie bólu u ludzi. U ludzi istnieje wiele wskazań i schematów opartych na badaniach, które dotyczą zapobiegania nudnościom przy użyciu leków przeciwwymiotnych, przeciwhistaminowych i pojedynczych dawek glikokortykosteroidów, unikania pewnych opioidów i całkowitego unikania opioidów u pacjentów z podwyższonym ryzykiem wystąpienia nudności.
Analizie poddano czynniki ryzyka pooperacyjnych nudności i wymiotów. Okazało się, że u ludzi są nimi: typ i dawka opioidów, płeć pacjenta, ogólna historia choroby lokomocyjnej, długość znieczulenia i rodzaj postępowania.6 Dzięki tym analizom szpitale są w stanie zidentyfikować pacjentów wysokiego ryzyka i odpowiednio zapobiegać u nich nudnościom po zabiegach chirurgicznych.7