Twoi pacjenci będący w okresie pooperacyjnym będą ci wdzięczni, jeśli weźmiesz pod uwagę ten czwarty z kluczowych elementów ich samopoczucia.

Dbamy o to, jak czują się nasi pacjenci, gdy są pod naszą opieką

Branża weterynaryjna stara się poprawić doświadczenia szpitalne naszych czworonożnych przyjaciół. W ciągu ostatniej dekady w medycynie weterynaryjnej zaczęto przykładać większą wagę do zapobiegania dyskomfortowi pacjenta. Coraz większą popularność zyskują bezstresowe techniki obchodzenia się ze zwierzęciem i schematy postępowania ograniczające stres u psów i kotów. Leczenie bólu u naszych pacjentów weterynaryjnych jest rutynowym tematem na wykładach, warsztatach i sympozjach. Opracowano skale oceny bólu i standardy działania przeciwbólowego, które stały się normą w opiece. We wszystkich rodzajach praktyk lekarze weterynarii powszechnie włączają zapobieganie stresowi, bólowi i strachowi do schematów swojego postępowania. Natomiast nudnościom pooperacyjnym poświęcono o wiele mniej uwagi niż bólowi.

Czy o czymś nie zapominamy?

Nudności są bardzo ważnym elementem doświadczeń związanych z zabiegami chirurgicznymi u ludzi. Pooperacyjne nudności i wymioty u ludzi wciąż stanowią gorący temat w medycynie człowieka. Niemal co miesiąc publikowane są nowe badania lub artykuły na temat ich leczenia oraz zapobiegania im. Według jednej z prac pacjenci twierdzą, że uniknięcie tych dolegliwości jest dla nich ważniejsze niż uniknięcie bólu pooperacyjnego.¹

Leki opioidowe rutynowo stosowane śródoperacyjnie są znane ze swojego efektu emetogennego.² Poza tym wydaje się, mimo że jest to maskowane działaniem opioidów, że występuje ścisły – jeśli nie przyczynowy – związek między intensywnością nudności a stopniem bólu zgłaszanego przez pacjentów. Zależność ta może przebiegać w jedną stronę lub w obu kierunkach.^3-5 Może to oznaczać, że ból (i leki opioidowe) może wywoływać nudności lub nudności mogą pogłębiać odczuwanie bólu u ludzi. U ludzi istnieje wiele wskazań i schematów opartych na badaniach, które dotyczą zapobiegania nudnościom przy użyciu leków przeciwwymiotnych, przeciwhistaminowych i pojedynczych dawek glikokortykosteroidów, unikania pewnych opioidów i całkowitego unikania opioidów u pacjentów z podwyższonym ryzykiem wystąpienia nudności.

Analizie poddano czynniki ryzyka pooperacyjnych nudności i wymiotów. Okazało się, że u ludzi są nimi: typ i dawka opioidów, płeć pacjenta, ogólna historia choroby lokomocyjnej, długość znieczulenia i rodzaj postępowania.⁶ Dzięki tym analizom szpitale są w stanie zidentyfikować pacjentów wysokiego ryzyka i odpowiednio zapobiegać u nich nudnościom po zabiegach chirurgicznych.⁷