Postępowanie żywieniowe stanowi istotny element wspomagający leczenie psów i kotów cierpiących na cukrzycę. Kiedy uda się już ustabilizować stan zwierzęcia i wprowadzić stały schemat podawania insuliny, zmiana diety może przynieść dodatkowe korzyści. Uwzględnienie w diecie najważniejszych składników odżywczych może pomóc w skutecznym utrzymaniu prawidłowego stężenia glukozy we krwi i zapewnić prawidłową kondycję ciała zwierzęcia.

Nie ma jednej idealnej diety, którą można byłoby zastosować u każdego pacjenta z cukrzycą. Aby ją dobrze wybrać, należy bowiem uwzględnić zarówno gatunek zwierzęcia, jak i jego preferencje żywieniowe, a także wziąć pod uwagę choroby współistniejące. Chociaż temat ten nie jest pozbawiony kontrowersji i niewątpliwie istnieją różne metody optymalnego żywienia, niniejszy artykuł skupia się na przedstawieniu dowodów naukowych, na których podstawie opracowano liczne diety cukrzycowe.

Istotne składniki odżywcze

Zanim wybierzesz „dietę cukrzycową”, weź pod uwagę istotne składniki odżywcze, które pozwolą ci określić jej optymalny profil żywieniowy. W ramce „Właściwości diety i składniki odżywcze istotne u pacjentów z cukrzycą” wymienione zostały te składniki odżywcze, które powszechnie uznaje się za ważne w żywieniu psów i kotów.

Wiele zwierząt cierpiących na cukrzycę odczuwa zwiększone pragnienie, niejednokrotnie obserwuje się u nich również wielomocz. Z tego względu należy zapewnić im stały dostęp do świeżej, czystej wody. Zapotrzebowanie na energię (gęstość energetyczna) uzależnione jest od kondycji ciała psa lub kota oraz tego, czy zwierzę, aby uzyskać idealną masę ciała, powinno przybrać czy też stracić na wadze. Ponadto, chociaż nie ma to bezpośredniego związku z powodzeniem leczenia cukrzycy, u pacjentów z niektórymi współistniejącymi chorobami powinno się uwzględnić również zawartość białka i tłuszczu w diecie. Przykładowo, psy z zapaleniem trzustki lub hiperlipidemią mogą wymagać ograniczenia tłuszczu w diecie, podczas gdy otyłe psy i koty mogą potrzebować zwiększonej zawartości białka, która przy zmniejszonej kaloryczności pożywienia sprawi, że ich podstawowe zapotrzebowanie energetyczne zostanie zaspokojone. Chrom – pierwiastek śladowy – został przebadany jako potencjalnie ważna substancja odżywcza z uwagi na to, że odgrywa rolę w regulacji stężenia glukozy we krwi. Doświadczenia te nie potwierdziły jednak, aby jego podawanie przekładało się na korzyści istotne z klinicznego punktu widzenia.¹ Optymalna zawartość włókna i węglowodanów różni się w zależności od gatunku zwierzęcia. Poniżej omówiono te kwestie bardziej szczegółowo.