Autorki artykułu „Jak osiągnąć równowagę u pacjentów z chorobą układu sercowo-naczyniowego i chorobą nerek?” w sposób zrozumiały i istotny dla lekarza klinicysty przedstawiły problem diagnostyki i leczenia pacjentów z chorobą serca i niewydolnością nerek. Pacjenci tacy stanowią bardzo duże wyzwanie terapeutyczne dla lekarzy weterynarii. Wynika to z tego, że należy zadać sobie pytanie, co zrobić, żeby poprawić stan ogólny, nie doprowadzając jednocześnie do niewydolności innych narządów.

Choroby serca często występują u pacjentów w starszym wieku, co wiąże się z dużym ryzykiem innych współistniejących chorób, na przykład dotyczących nerek. Z taką sytuacją spotykamy się u kotów, u których w starszym wieku często stwierdza się niewydolność nerek oraz chorobę serca. Oddziaływanie tych układów na siebie nie wynika jedynie z niekorzystnego wpływu choroby układu krążenia na istniejące nefropatie i odwrotnie. Trzeba pamiętać, że układy te wpływają na siebie nawet u zdrowych zwierząt. Inicjowanie mechanizmów patofizjologicznych w tych dwóch układach i ich wpływ na siebie można przedstawić za pomocą zespołu sercowo-nerkowego. Wyodrębniono pięć jego typów:

• typ 1 – ostre pogorszenie czynności serca, na przykład zastoinowa niewydolność serca, prowadzi do ostrego uszkodzenia nerek
• typ 2 – przewlekła choroba serca prowadzi do przewlekłego uszkodzenia nerek, na przykład przewlekła niewydolność nerek w przebiegu endokardiozy zastawki dwudzielnej
• typ 3 – ostra niewydolność nerek prowadzi do ostrej niewydolności serca
• typ 4 – przewlekła niewydolność nerek prowadzi do ostrej lub przewlekłej niewydolności serca
• typ 5 – choroba układowa o ostrym przebiegu prowadzi do ostrego uszkodzenia nerek i serca – na przykład posocznica, nadciśnienie tętnicze, amyloidoza.

Przedstawione typy zespołu sercowo-nerkowego zostały zaczerpnięte z medycyny człowieka. Aby określić dokładnie powiązania i wpływ tych układów na siebie w medycynie weterynaryjnej, stworzono grupę ekspertów, w której skład weszli kardiolodzy oraz nefrolodzy z Europy i Ameryki Północnej. Celem tej grupy było sformułowanie definicji zespołu sercowo-nerkowego u psów i kotów, stworzenie schematu rozpoznawania chorób serca i nerek, opracowanie leczenia niewydolności tych układów, a także zwrócenie uwagi na częste występowanie tego zespołu u psów i kotów. Artykuł Audrey K. Cook i Ashley B. Saunders przedstawia najważniejsze wnioski wynikające z ustaleń wypracowanych przez grupę ekspertów.

Eksperci uznali, że zespół sercowo-nerkowy u psów i kotów powinien być definiowany jako zespół sercowo-naczyniowo-nerkowy (CvRD – cardiovascular-renal disorders). Najczęściej koncentrujemy się na układzie RAA (renina–angiotensyna–aldosteron) jako ...