Staphylococcus aureus to Gram-dodatnia bakteria zaadaptowana do organizmu człowieka, występująca powszechnie na skórze i błonie śluzowej nosa. Mimo że często uważana jest za mikroorganizm komensalny, jest równocześnie patogenem oportunistycznym, odpowiedzialnym za infekcje skóry i zakażenia inwazyjne.

Oporne na metycylinę szczepy gronkowca złocistego (ang. methicyllin resistant Staphylococcus aureus, MRSA) po raz pierwszy zostały opisane we wczesnych latach 60. ubiegłego wieku, niedługo po odkryciu penicyliny. W późnych latach 70. liczba zakażeń tą bakterią znacznie wzrosła i obserwowano je przede wszystkim u pacjentów przebywających w szpitalach. W latach 90. nastąpiła kolejna znacząca zmiana, polegająca na pojawieniu się zakażeń MRSA wśród ludzi uprzednio zdrowych.¹ Te dwa źródła MRSA obecnie określa się jako szpitalne szczepy MRSA (ang. health care-associated MRSA – HA-MRSA) oraz pozaszpitalne szczepy MRSA (ang. community-associated MRSA – CA-MRSA).

Gronkowiec złocisty nie jest bakterią zaadaptowaną do bytowania u psów i kotów (w przeciwieństwie do wspomnianego wyżej przystosowania tej bakterii do organizmu człowieka). Dlatego też, jeśli u psa lub kota stwierdza się kolonizację S. aureus, któ...

Ważne jest, aby zrozumieć różnicę pomiędzy kolonizacją (nosicielstwem) a zakażeniem (infekcją). Zarówno u zwierząt, jak i u człowieka może dochodzić do kolonizacji powodowanej przez MRSA, co oznacza, że bakteria ta jest obecna na skórze lub błonie...