W ciągu ostatnich 20 lat wiedza na temat bólu u zwierząt i konieczności stosowania leków przeciwbólowych znacznie się poszerzyła. Pamiętam jeszcze – o zgrozo – przekonania wielu lekarzy praktyków, twierdzących, że jak po operacji boli, to dobrze, bo pacjent „mniej będzie się ruszał i nie rozliże rany”. Na szczęście to już za nami. W jednym z ciekawszych badań przeprowadzonym w Wielkiej Brytanii w latach 1996-1997 lekarze weterynarii wypełniali ankiety dotyczące pooperacyjnego stosowania leków przeciwbólowych u psów i kotów. Wykazano między innymi, że jedynie 26% kotów otrzymuje leki przeciwbólowe po zabiegu owariohisterektomii, a 56% po laparotomii (Capner i wsp., 1999; Lascelles i wsp., 1999). W podobnym badaniu z 2013 roku liczby te wzrosły do 98% (Hunt i wsp., 2015). Tak więc widać, jak w ciągu kilkunastu lat zmieniło się podejście w leczeniu bólu u zwierząt. Nie pada już pytanie, czy stosować leki, lecz które leki, w jakim czasie i jak je łączyć.

Bardzo cieszę się, że właśnie ten artykuł został przetłumaczony i zamieszczony na łamach „Weterynarii po Dyplomie”, ponieważ jego autorka pokazuje praktyczne podejście do stosowania gabapentyny, amantadyny lub obu ich razem u pacjentów z bólem przewlekłym. Algorytm podawania gabapentyny powinien być dostępny w każdej lecznicy, w wiadomym dla każdego lekarza miejscu (zarówno internisty, jak i chirurga, anestezjologa, onkologa...), i stosowany zwłaszcza u pacjentów, u których występuje ból z komponentą neuropatyczną.

Leki opisywane w artykule (amantadyna i gabapentyna) są od kilkunastu lat dostępne w Polsce. Mimo że są niedrogie, wciąż brakuje przekonania do szerszego ich stosowania. Może to wynikać, jak wspomniała autorka, z niewielkiej liczby publikacji naukowych w porównaniu z innymi lekami przeciwbólowymi, jak również z uzyskanych niejednoznacznych wyników badań co do ich skuteczności. Gabapentyna jest dostępna w postaci kapsułek o różnej gramaturze – od 100 do 400 mg, amantadyna zaś w postaci 100 mg tabletek lub kapsułek – oba leki są dostępne na receptę.