W przypadku niedokrwistości hemolitycznej na tle immunologicznym elastyczne dopasowywanie schematów postępowania oraz działania wyprzedzające wystąpienie powikłań mogą pomóc uzyskać lepsze wyniki leczenia pacjentów weterynaryjnych. Z kolei dobra komunikacja z właścicielem zwierzęcia przygotuje go na to, że rozpoznanie IMHA u jego psa lub kota to dopiero początek emocji porównywalnych z tymi, które towarzyszą przejażdżce kolejką górską.

Kiedy po raz pierwszy rozpozna się niedokrwistość hemolityczną na tle immunologicznym (IMHA – immune-mediated hemolytic anemia), lekarz opiekujący się pacjentem powinien poinformować właściciela, że rokowanie uzależnione jest od wielu czynników, a leczenie bywa bardzo angażujące oraz kosztowne i prawdopodobnie będzie musiało być prowadzone do końca życia zwierzęcia. Należy też przygotować właścicieli na to, że choroba ta ma bardzo zmienny przebieg i będzie z pewnością dostarczać im wielu emocji. Klienci muszą więc podjąć pewne zobowiązanie i założyć, że ich podopiecznego czeka wiele wizyt kontrolnych. Dobrą wiadomością jest natomiast to, że rokowanie u pacjentów z IMHA może być dobre, a nawroty tej choroby zdarzają się względnie rzadko.

W pierwszym artykule z tej serii, zatytułowanym „Niedokrwistość hemolityczna na tle immunologicznym – jak zrozumieć i rozpoznać złożoną chorobę?” (WpD 1/2020), omówiono patofizjologię oraz rozpoznawanie pierwotnej i wtórnej postaci IMHA u psów i kotów. W tej części kontynuujemy temat, porównując różne dostępne możliwości leczenia niedokrwistości autoimmunohemolitycznej oraz przedstawiając czynniki, które determinują rokowanie u pacjentów z tą chorobą.

Leczenie IMHA u psów

Kiedy u psa rozpozna się niedokrwistość autoimmunohemolityczną, decyzja o jego hospitalizacji w dużej mierze uzależniona jest od stopnia nasilenia objawów klinicznych. Jeżeli choroba zostanie zdiagnozowana wcześnie, a stan pacjenta pozostaje stabilny, wówczas rozsądnym rozwiązaniem jest skrupulatne postępowanie w trybie ambulatoryjnym. Częściej jednak pacjenci, u których powodem wizyty jest IMHA, czują się na tyle źle lub też ich stan jest tak niestabilny, że wymagają umieszczenia w szpitalu, aby zapewnić stałą obserwację oraz przeprowadzić leczenie przyczynowe i objawowe.

Postępowanie lecznicze w przypadku IMHA jest w znacznym stopniu indywidualne i ukierunkowane na potrzeby konkretnego pacjenta, generalnie jednak ma ono następujące cele:

1. ograniczenie niszczenia krwinek czerwonych za pomocą terapii immunosupresyjnej