Nietknięta miska z jedzeniem jest kiepska dla zdrowia pacjenta i samopoczucia właściciela. Poniżej opisano, jak współpracować z właścicielami zwierząt, aby wykryć i leczyć brak apetytu u twoich onkologicznych pacjentów weterynaryjnych.

Łatwo krytykować właścicieli zwierząt – szczególnie takich jak właściciele Jetera. Do momentu wizyty u lekarza 10-letni kot stracił niemal jedną trzecią swojej masy ciała. Właścicielka nie była nawet pierwszą osobą, która to zauważyła. Zwróciła na to uwagę jej teściowa, która przyjechała na Święto Dziękczynienia.

Spadek masy ciała nie był jednak jedynym objawem u tego kota. Jeter również wymiotował, ale ponieważ żył w domu z innymi kotami, jego właścicielka uważała, że wymioty co jakiś czas są normalne. Internista w naszej praktyce rozpoznał u zwierzęcia nieswoiste zapalenie jelit (IBD – inflammatory bowel disease).

Tak jak pisałam, łatwo jest krytykować. Kto pozwala, by jego zwierzę tak bardzo schudło?

No cóż – ja. Jeter był moim kotem, a ja jestem żoną wcześniej wspomnianego internisty, który ustalił rozpoznanie. Dwóch certyfikowanych specjalistów było ślepych na objawy, które moja teściowa zauważyła od razu. Doświadczenie to było uczącym pokory przypomnieniem, jak trudne dla właścicieli, bez względu na to, kim są z zawodu, może być zauważenie utraty masy ciała u swoich zwierząt.

Po pięciu latach skutecznego leczenia IBD choroba Jetera rozwinęła się do chłoniaka i przejęłam nad nim opiekę onkologiczną. Potrafiłam opracować schemat chemioterapii, ale miałam problem z poradzeniem sobie z jego brakiem apetytu.

Ponieważ przedłużający się brak apetytu może przynieść pacjentowi większą szkodę niż choroba podstawowa, a apetyt bywa kluczowym elementem ocenianym przez właściciela pod kątem jakości życia pacjenta (tzn. jedzące zwierzę jest szczęśliwym zwierzęciem), nasi pacjenci onkologiczni potrzebują, abyśmy działali czynnie, zamiast tylko reagować. Musimy pracować, aby odkryć i wyleczyć podstawową przyczynę (przyczyny), musimy też edukować właścicieli zwierząt na temat objawów, żeby problem nie pozostał niewykryty.