Rekonstrukcje z wykorzystaniem płata tkankowego, leczenie kanałowe oraz techniki ortodontyczne to przykłady sprawdzonych zabiegów, które stanowią alternatywę dla ekstrakcji w przypadku wielu problemów stomatologicznych u pacjentów weterynaryjnych. Nasi klienci zasługują na to, byśmy zapewnili im informacje o możliwościach terapeutycznych dostępnych dla ich podopiecznych.

W miarę jak lecznice weterynaryjne stają się coraz nowocześniejsze, oferowane w nich zabiegi coraz bardziej skomplikowane, a wykorzystywany sprzęt coraz bardziej zaawansowany technologicznie, nasze możliwości w zakresie postępowania stomatologicznego również zaczynają reprezentować znacznie wyższy poziom niż kiedyś. Jako profesjonaliści w naszej branży musimy być świadomi dostępności różnych rozwiązań, aby móc określić, kiedy dobrym pomysłem jest skierowanie danego pacjenta do specjalisty.

W poniższym artykule opisano niektóre z wielu zaawansowanych zabiegów stomatologicznych przeprowadzanych obecnie u zwierząt towarzyszących. Zaczynajmy!

Przygotowanie pacjenta do leczenia chorób przyzębia

Według statystyk choroby przyzębia stanowią najczęstszy typ zaburzeń stomatologicznych występujących u psów i kotów. Jeśli nie zostaną prawidłowo rozpoznane i nie podda się ich leczeniu, postępują aż do momentu kiedy jedyną możliwością terapeutyczną pozostaje ekstrakcja zębów objętych zmianami. Z drugiej strony przy odpowiednio wczesnym rozpoznaniu można zachować funkcjonalność jamy ustnej poprzez zastosowanie chirurgicznych technik leczenia przyzębia w połączeniu z domową opieką nad pacjentem. Przynosi to zwierzęciu długoterminowe korzyści w postaci uniknięcia utraty zębów pełniących istotną rolę dla zwierzęcia.

Większe lub strategicznie bardziej istotne zęby mogą być trudne do usunięcia, nawet kiedy objęte są zaawansowaną chorobą przyzębia mogącą prowadzić do zaniku kości w płaszczyźnie poziomej bądź pionowej, odsłonięcia furkacji (miejsca rozgałęzienia korzenia w zębach wielokorzeniowych), a także zwiększenia ruchomości zębów na skutek osłabienia ich punktów przyczepu. Podczas oceny stanu zębów i otaczających je struktur kostnych za pomocą badania klinicznego połączonego z badaniem rentgenowskim całej jamy ustnej pacjenta trzeba zatem określić faktyczny zakres procesu patologicznego, z uwzględnieniem stopnia utraty tkanki kostnej i więzadeł, jak również ruchomości poszczególnych zębów. Czynności te umożliwiają lekarzowi weterynarii ustalenie, które zęby kwalifikują się do leczenia, a które już tylko do usunięcia. Zęby można poddawać ocenie zarówno na podstawie porównywania obrazu ich korzeni, jak i poprzez badanie poszczególnych ścian każdego z korzeni danego zęba. W przypadkach gdy mamy do czynienia z istotną utratą tkanki kostnej (> 50%), rokowanie może być złe nawet przy zastosowaniu zaawansowanych metod leczenia stomatologicznego. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji kiedy zanik kości obserwuje się dookoła całego korzenia.^1,2 Jeżeli proces niszczenia kości prowadzi do odsłonięcia miejsca furkacji, szanse na pomyślny wynik leczenia spadają jeszcze bardziej.^1,2