BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Diagnostyka laboratoryjna
Wykorzystanie mian przeciwciał w praktyce weterynaryjnej
Kate Boatright
Miana przeciwciał są narzędziem do oceny indywidualnej odpowiedzi immunologicznej na szczepienie przeciwko niektórym powszechnym chorobom. W miarę jak oznaczanie mian zyskuje na popularności, lekarze weterynarii muszą nauczyć się, kiedy je wykonywać i jak interpretować wyniki, aby zapewnić zdrowie pacjenta.
Wraz ze wzrostem obaw dotyczących zbyt częstego szczepienia i niepożądanych reakcji poszczepiennych w medycynie człowieka coraz więcej osób rezygnuje ze szczepień. Obawy te rozszerzają się niekiedy na medycynę weterynaryjną i powodują, że właściciele zwierząt kwestionują schematy szczepień zalecane przez lekarzy weterynarii. Ze względu na te obawy właściciele zamiast szczepień mogą chcieć oznaczać miana przeciwciał. W innych przypadkach lekarz weterynarii może zalecić sprawdzenie miana przeciwciał z uwagi na historię pacjenta.
Bez względu na to, kto zasugeruje przeprowadzenie testu, my – lekarze weterynarii – musimy wiedzieć, które miana przeciwciał są wiarygodne oraz jak je interpretować, aby najlepiej chronić naszych pacjentów. Opublikowane w 2017 roku i uaktualnione w 2018 wytyczne AAHA dotyczące szczepień psów zawierają część poświęconą oznaczaniu przeciwciał w chorobach, którym można zapobiec dzięki szczepieniom.
Na wykładzie podczas Midwest Veterinary Conference, która odbyła się w lutym 2020 w Columbus w Ohio, Richard Ford, DVM, MS, DACVIM, DACVPM (Hon), omawiał zastosowanie mian przeciwciał w praktyce lekarza weterynarii zwierząt towarzyszących. Zachęcał praktyków do zmiany sposobu myślenia – by nie postrzegali oznaczania mian przeciwciał jako alternatywy dla szczepień, a zamiast tego rozważyli ich wykorzystywanie do oceny reakcji na szczepienia.
Które miana są wiarygodne?
Wysoką korelację między dodatnim wynikiem a odpornością zapewniającą ochronę wykazują tylko miana przeciwciał przeciwko czynnikom chorobotwórczym wywołującym choroby, którym można zapobiegać za pomocą szczepień – wirusowi nosówki psów, parwowirusowi psów, adenowirusowi psów i wirusowi panleukopenii kotów. W praktyce dostępne są zarówno ilościowe, jak i jakościowe miana dla tych chorób.