Choroba zapalna jelit (IBD) może być stresującą sytuacją zarówno dla pacjenta, jak i jego właściciela. Oto kilka najnowszych informacji na temat rozpoznawania i leczenia tej choroby.

IBD jest złożoną chorobą zapalną układu pokarmowego. Obecnie uważa się, że jej przyczyną są zaburzenia lokalnego układu odpornościowego i mikrobioty układu pokarmowego oraz czynniki środowiskowe, na przykład składniki pokarmowe. Mogą również występować zaburzenia mikrobiomu jelitowego (dysbioza), gdy zanik tolerancji skutkuje nadmierną i nieodpowiednią odpowiedzią układu odpornościowego.

W artykule omówiono szeroki zakres metod leczenia przewlekłych zaburzeń jelitowych. Pojęcia „przewlekłe zapalenie jelit” oraz IBD są używane zamiennie. Zacznijmy jednak od rozpoznania tej choroby.

Rozpoznawanie i terminologia

WSAVA (World Small Animal Veterinary Association) zaproponowało następujące kryteria diagnostyczne dla IBD:

• objawy ze strony układu pokarmowego trwające dłużej niż trzy tygodnie
• wyniki badania histopatologicznego wskazujące na zapalenie błony śluzowej
• nieadekwatna reakcja na dobrze zaplanowane i przeprowadzone próby leczenia
• odpowiedź kliniczna na leczenie przeciwzapalne i immunosupresyjne.

Ważne jest, by pamiętać, że same zmiany histopatologiczne nie są wystarczające, by ustalić rozpoznanie IBD. Układ pokarmowy ma ograniczoną liczbę możliwych reakcji na bodziec. Z tego względu lekarz musi wykluczyć inne przyczyny.

W ostatnim czasie zaproponowano wprowadzenie pojęcia przewlekłe zapalenie jelit zamiast określenia IBD. Pozwala to odróżnić pod względem klinicznym i immunolo­gicznym chorobę psów od IBD rozpoznawanego u ludzi i obejmuje szerszy zakres zaburzeń. Przewlekłe zapalenie jelit było następnie klasyfikowane jako:

• zapalenie jelit reagujące na zmianę diety
• zapalenie jelit reagujące na antybiotykoterapię
• zapalenie jelit reagujące na leczenie immunosupresyjne/biegunka reagująca na leczenie glikokortykosteroidami
• zapalenie jelit niereagujące na leczenie.

Główne zasady leczenia

Przypadki kliniczne IBD o średnim nasileniu mogą być leczone poprzez modyfikację bodźców immunologicznych – innymi słowy za pomocą zmiany diety lub zmiany mikrobioty układu pokarmowego. Cięższe przypadki mogą wymagać użycia immunomodulatorów (przede wszystkim leków immunosupresyjnych).

Dieta

Podczas leczenia przewlekłych enteropatii generalnie preferowane są diety hydrolizowane – albo jako główne działanie w enteropatiach reagujących na dietę, albo jako uzupełnienie leczenia enteropatii reagujących na leki immunosupresyjne. Diety zawi...