Niezbędnym elementem troski o zdrowie naszych pacjentów jest odpowiednie postępowanie w przypadku przetrwałych zębów mlecznych, zwłaszcza u psów mniejszych ras, takich jak maltańczyk, yorkshire terrier, szpic miniaturowy i sznaucer miniaturowy.

U psów i kotów korzenie zębów mlecznych przeważnie ulegają resorpcji pod wpływem ucisku wywieranego przez zęby stałe, które wyrzynając się, wypychają je poza zębodół. Proces ten zaczyna się w 14. tygodniu życia. Mechanizm prowadzący do resorpcji korzeni zębów mlecznych ani przyczyny jego zaburzenia nie są dokładnie poznane. Przetrwałe zęby mleczne nie ulegają złuszczeniu, kiedy zawiązki zębów stałych znajdują się w niewłaściwym, donosowym (kły szczęki) lub dojęzykowym (kły żuchwy) położeniu, co powoduje przesunięcie wektora bezpośrednio działającej siły, która mogłaby wypchnąć je poza jamę ustną. U większości psów i kotów stałe kły wyrzynają się przed ukończeniem 6. miesiąca życia.

Zdefiniowanie problemu

Na początku przyjrzyjmy się definicjom:

Zęby mleczne – pierwsze zęby, które przeważnie wypadają i są zastępowane przez zęby stałe.

Zęby zatrzymane – zęby mleczne, które pozostają w jamie ustnej w przypadku braku zębów stałych.

Zęby przetrwałe – zęby mleczne, które są nadal obecne mimo wyrzynania się zębów stałych.