Dowiedz się wszystkiego o nadliczbowych zębach. Dla twoich pacjentów „więcej” nie zawsze znaczy „lepiej”.

Kiedy około 30 lat temu po raz pierwszy usłyszałem słowo „nadliczbowe”, nie miałem pojęcia, co ten termin oznacza (a tym bardziej, jak to przeliterować). Wraz z upływem czasu i nabywanym doświadczeniem nauczyłem się jednak zwracać uwagę na to zaburzenie stomatologiczne, które często wymaga natychmiastowego działania.

Zarówno określenie „dodatkowe”, jak i „nadliczbowe” zęby odnosi się do tej samej nieprawidłowości – hiperdoncji. Polega ona na tym, że w dowolnym obszarze łuku zębowego z zawiązków zębowych powstają nadliczbowe zęby lub struktury odontologiczne. Uważa się, że zęby te rozwijają się z rozszczepionego zawiązka zęba, który tworzy się w wyniku nadaktywności blaszki zębowej w pobliżu prawidłowego zawiązka albo na skutek samoistnego rozszczepienia się zawiązka. Dziedziczność również może odgrywać rolę w rozwoju tego zaburzenia, gdyż nadliczbowe zęby często występują u pozostałych szczeniąt lub kociąt z miotu, z którego wywodzi się pacjent.

Nadliczbowe zęby mogą być pojedyncze lub wielokrotne, jedno- lub obustronne. Mogą one ulec wyrżnięciu bądź zaklinowaniu. Zaburzenie to rzadziej dotyczy zębów mlecznych niż stałych.