Dla lekarza weterynarii w lecznicy pierwszego kontaktu skok do świata małych cięć może wcale nie być taki mały, jeżeli weźmie się pod uwagę szkolenia i wyposażenie. Dr Chris Thomson odpowiada na niektóre najczęstsze pytania na temat czasu nauki, wykonalności, początków i potrzebnego wyposażenia.

Korzyści dla pacjentów wynikające z chirurgii minimalnie inwazyjnej w porównaniu z chirurgią konwencjonalną są dobrze znane (na przykład mniejszy ból i blizny, niższe ryzyko zakażenia i krótszy czas powrotu do zdrowia). Korzyści dla lekarza pierwszego kontaktu i lecznicy mogą być mniej oczywiste.

Podczas wirtualnej konferencji Fetch dvm360 Chris Thomson, DVM, DACVS-SA, który specjalizuje się w chirurgii minimalnie inwazyjnej, chirurgii onkologicznej i radiologii interwencyjnej w Specjalistycznym Szpitalu Weterynaryjnym w San Diego, rozpoczął wykład od omówienia niektórych korzyści z wykonania kroku w stronę laparoskopii. Jeżeli chodzi o korzyści dla pacjentów, prawdopodobnie najbardziej oczywistą jest fakt, że laparoskopia może podnieść standard opieki zapewnianej przez lecznicę. W konsekwencji może to rozszerzyć ofertę lecznicy i zwiększyć przychody dzięki pozyskaniu nowych klientów. Na bardziej osobistym poziomie opanowanie laparoskopii może stanowić dla doświadczonego lekarza nowe wyzwanie i zwiększyć satysfakcję z pracy, oferując również członkom zespołu możliwość większego zaangażowania.

Istnieje jednak duża i niepokojąca przepaść czasowa oraz finansowa pomiędzy decyzją o wprowadzeniu chirurgii minimalnie inwazyjnej do swojej lecznicy a uzyskaniem wymienionych powyżej korzyści. Dr Thomson omówił niektóre budzące wątpliwości szczegóły, uwzględniając takie tematy jak czas nauki, wykonalność, pierwsze kroki, potrzebne podstawowe wyposażenie oraz maksymalizacja zysków z inwestycji.

Czy każdy może nauczyć się chirurgii minimalnie inwazyjnej?

„Przejście od czegoś, co jest dobrze znane i w czym jesteś dobry, do chirurgii minimalnie inwazyjnej może być stresujące” – stwierdził dr Thomson. – „Jednak przy odpowiedniej praktyce i wsparciu dobrego nauczyciela nie jest to takie trudne”. Zacytował badanie retrospektywne z 2017 roku,¹ które oceniało odsetek śródoperacyjnych powikłań występujących podczas wykonywania laparoskopowej owariektomii przez studentów czwartego roku medycyny weterynaryjnej pod nadzorem lekarza. Szkolenie przebiegało podobnie jak przy tradycyjnej owariektomii. Studenci otrzymali instrukcje podczas zajęć teoretycznych, a następnie brali udział w zajęciach praktycznych. Ostatecznie nawet ci początkujący chirurdzy byli w stanie przeprowadzić owariektomię bezpiecznie, skutecznie i z rzadkimi, niewielkimi powikłaniami.