Monitorowanie wentylacji ma zasadnicze znaczenie dla psów i kotów, u których wykonuje się zabiegi stomatologiczne.

Wentylacja jest to proces wymiany gazowej, który zachodzi podczas wdechu i wydechu (tj. pobierania tlenu i wydychania dwutlenku węgla). Celem wentylacji wspomaganej jest zapewnienie odpowiedniego wsparcia oddychania, co poprawia natlenowanie oraz stabilizuje poziom głębokości znieczulenia.

Co ma wspólnego wentylacja ze stomatologią weterynaryjną? W stomatologii człowieka podczas większości zabiegów wykonywane jest jedynie znieczulenie miejscowe, natomiast w medycynie weterynaryjnej w każdym przypadku leczenia stomatologicznego wymagane jest znieczulenie ogólne. Ścisłe monitorowanie oddychania, natlenowania oraz stężenia dwutlenku węgla zwiększa bezpieczeństwo zabiegów wykonywanych u naszych pacjentów w znieczuleniu oraz zapewnia dobrostan zwierzęcia.

Częstotliwość oddychania

Wziewne i iniekcyjne środki znieczulające, w tym opioidy i alfa-2-agoniści, mogą prowadzić do upośledzenia wentylacji. W przypadku braku możliwości wykonania kapnografii istnieje możliwość subiektywnej kontroli oddechu na podstawie obserwacji worka anestezjologicznego, ściany klatki piersiowej oraz kondensacji pary wodnej w rurce dotchawiczej, jak również poprzez osłuchiwanie szmerów oddechowych.

Wiele systemów monitorowania pacjenta umożliwia dokonywanie odczytu parametrów dotyczących oddychania w postaci impedancji układu oddechowego z wykorzystaniem pośredniej metody oceny ruchów klatki piersiowej do góry i w dół za pomocą elektrod elektrokardiograficznych. Ta pośrednia metoda nie jest ani dokładna, ani wiarygodna. Pomocne są również systemy monitorujące bezdech połączone z głośnym alarmem, który powiadamia zespół lekarzy weterynarii o zatrzymaniu akcji oddechowej.

Wzrost częstotliwości oddychania może świadczyć o zmianie poziomu znieczulenia z umiarkowanego na płytkie. Monitorowanie częstotliwości oddychania oraz innych objawów pobudzenia za pomocą urządzeń cyfrowych podczas zabiegów stomatologicznych może pomóc uniknąć urazów związanych z pogryzieniem personelu, uszkodzenia czujników lub płytek radiologicznych, a nawet sprzętu do monitorowania (ryc. 1).

Pulsoksymetria

Jest to nieinwazyjna metoda oznaczania wysycenia krwi tlenem, oparta na pochłanianiu światła przez tkankę. Sonda oksymetru emituje światło czerwone i podczerwone, które jest wykrywane przez czujnik umieszczony na naczyniu krwionośnym.

Wysycenie tlenem u znieczulonego pacjenta powinno być utrzymywane pomiędzy 95 i 100%, zwłaszcza u pacjentów oddychających 100% tlenem. Odczyty saturacji na poziomie 95% lub niższym wskazują na niedociśnienie, niewystarczający przepływ tlenu, choro...