Zrozumienie, w jaki sposób rozpoznaje się i klasyfikuje resorpcję zębów, umożliwia zapewnienie pacjentowi lepszej opieki oraz zadbanie o jego komfort.

Resorpcja korzenia zęba jest zaburzeniem, które od dawna stanowi wyzwanie dla lekarzy weterynarii. Chociaż może wydawać się, że zmiany te pojawiają się w sposób nieprzewidywalny, lekarze weterynarii muszą wiedzieć, w jaki sposób zapewnić optymalną opiekę swoim pacjentom. Podczas konferencji Fetch dvm360 Benita Altier, LVT, VTS (stomatologia), w sposób szczegółowy opisała rozpoznawanie oraz klasyfikowanie resorpcji zębów u kotów i psów.

Słowo „resorpcja” z definicji oznacza rozpad i wchłanianie (absorpcję) danego elementu. Ząb i kość wyrostka zębodołowego to dwie oddzielne struktury, połączone włóknami więzadła ozębnej. Do resorpcji zęba dochodzi na drodze wielu mechanizmów, które stopniowo rozszerzają się od wewnętrznej lub zewnętrznej powierzchni zęba. Resorpcja może mieć charakter zapalny lub niezapalny.

Benita Altier zauważyła, że procesy patologiczne odpowiadające za resorpcję zęba nie są w pełni zrozumiałe. Jednakże mimo braku pełnej znajomości czynników genetycznych i środowiskowych, które zwiększają podatność zwierzęcia na to zaburzenie, badacze dokładnie wiedzą, jakie procesy zachodzą od początku choroby. Opracowano systemy klasyfikacji dla kotów i psów, które pozwalają na określenie lokalizacji zmian, nasilenia choroby oraz możliwości leczenia.