Skuteczne leczenie cukrzycy u pacjentów weterynaryjnych wymaga cierpliwości, odpowiednich danych i indywidualnego podejścia.

Leczenie cukrzycy u psów i kotów może być frustrujące. Podczas wirtualnej konferencji Fetch dvm360^® Heather Kvitko-White, DVM, DACVIM, założycielka KW Veterinary Consulting i The Pragmatic Professor, omówiła kluczowe kwestie, których znajomość pomoże lekarzom weterynarii i właścicielom zwierząt w skutecznym leczeniu tej choroby.

Ustalenie rozpoznania

W przypadku psów do rozpoznania cukrzycy wystarcza zwykle obecność hiperglikemii i glukozurii. Aby uniknąć opóźnień w diagnozie związanych z wysyłaniem próbek do zewnętrznego laboratorium, dr Kvitko-White zaleca, aby u wszystkich pacjentów z wielomoczem/nadmiernym pragnieniem wykonywać w lecznicy badanie stężenia glukozy we krwi.

U kotów rozpoznanie cukrzycy jest nieco trudniejsze. Dr Kvitko-White zauważa, że stężenia glukozy we krwi nawet w zakresie 400 mg/dl mogą wystąpić w wyniku przejściowej hiperglikemii stresowej. Z tego względu nie można rozpoznać cukrzycy na podstawie samej hiperglikemii i glukozurii. Nawet obecność ketonurii nie potwierdza rozpoznania. U kotów najbardziej wiarygodnym sposobem potwierdzenia cukrzycy jest oznaczenie stężenia fruktozaminy.

Wybór insuliny

U pacjentów weterynaryjnych podstawą leczenia cukrzycy jest insulinoterapia, dlatego wybór najbardziej odpowiedniej insuliny dla danego pacjenta ma kluczowe znaczenie. Lekarze weterynarii powinni wziąć pod uwagę czas działania insuliny (krótko, średnio lub długo działająca), wielkość i gatunek pacjenta, możliwość podawania insuliny i monitorowania pacjenta przez właściciela oraz przewidywane koszty. Początkowe dawkowanie powinno być oparte na beztłuszczowej masie ciała pacjenta i rodzaju insuliny.

Dr Kvitko-White przedstawiła swoje osobiste preferencje dotyczące insuliny u pacjentów w zależności od ich wielkości i gatunku:

• Małe i średnie psy – insulina lente (Vetsulin, Merck Animal Health, w Polsce Caninsulin, Intervet – przyp. tłum.) jest insuliną o średnim czasie działania, zatwierdzoną do stosowania u psów i kotów. Fiolki należy wymieniać co 42 dni.
• Większe psy: insulina detemir (Levemir, Novo Nordisk) jest bardzo silną, długo działającą insuliną. Pozwala to na stosowanie mniejszych dawek u dużych pacjentów, co z czasem pozwala zmniejszyć koszty.
• Koty: insulina glargina (Lantus, Sanofi-Aventis). Dr Kvitko-White zauważyła, że publikowane zalecenia często wymieniają Vetsulin lub ProZinc (Boehringer-Ingelheim) jako preferowany rodzaj insuliny dlatego, że są zatwierdzone przez FDA, a nie dlatego, że zapewniają lepszą kontrolę glikemii u kotów.