Oto jak przebiegała ewolucja medycyny prewencyjnej.

Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie psy są takie same, prawda? Wszystkie koty to tylko małe psy, czyż nie? Błąd! Oczywiście lekarze weterynarii rozumieją, że każdy pacjent jest wyjątkowy dla swojego właściciela i unikalny jako żywy organizm. Czy jednak rzeczywiście ci indywidualni pacjenci wymagają indywidualnej opieki? Ponadto czy medycyna weterynaryjna jest na takim etapie, że zindywidualizowana opieka nad pacjentem jest naprawdę możliwa i dostępna? Zacznijmy od początku.

Profilaktyka jako sposób podejścia do medycyny i opieki zdrowotnej nie jest czymś nowym, medycyna prewencyjna jednak z pewnością z czasem ewoluowała. Mimo że w piątym wieku p.n.e. Hipokrates uznał podstawową rolę zapobiegania chorobom, medycyna prewencyjna była w znacznym stopniu ignorowana przez cały okres średniowiecza. Pojawiły się wtedy dżuma i trąd. Od pierwszego przepisu sanitarnego wydanego w Anglii w 1388 roku do pierwszych prób kwarantanny i izolacji na początku XVI wieku profilaktyka była nieistotnym składnikiem leczenia. Nasze zrozumienie choroby i patologii rozszerzyło się w wieku XVII i XVIII. Po wprowadzeniu statystyk śmiertelności i trendów populacyjnych oraz wynalezieniu szczepień w 1798 roku¹ zapobieganie chorobom zostało uznane za tak ważne jak leczenie. W 1902 roku Thomas Fuller napisał w „Practical Spelling: A Text Book for Use in Commercial Schools”: „Ten, kto leczy chorobę, może być biegłym lekarzem, ale ten, kto jej zapobiega, jest lekarzem najbezpieczniejszym”. W nowoczesnej medycynie i zdrowiu publicznym działania są w dużym stopniu ukierunkowane na zapobieganie chorobom.

Rozwój medycyny weterynaryjnej i wprowadzenie do niej profilaktyki przebiegały prawie równolegle z medycyną człowieka. Niestety koncepcja Jednego Zdrowia i jej zastosowanie w zapobieganiu chorobom nie zostały formalnie uznane aż do znacznie późnie...

Mikrobiom przewodu pokarmowego i jamy ustnej to niejedyne punkty zainteresowania w rewolucji zachodzącej na polu profilaktyki w medycynie weterynaryjnej. Podobnie jak w medycynie człowieka, również w medycynie weterynaryjnej można teraz wykorzysty...

Badanie genetyczne i wykrywanie mutacji punktowych oraz znajomość ich wpływu na ogólny stan zdrowia umożliwiają obecnie bardziej indywidualne podejście medyczne do opieki nad zwierzęciem niż kiedykolwiek wcześniej. Jeżeli na przykład u kocięcia po...